เช้านี้ที่อาศรม อากาศออกจะเย็นและชุ่มชื่น หลังฉันอาหารเสร็จ อาตมากลับมาที่กุฏิ ห่มผ้าคลุมไหล่ แล้วชงชามาถ้วยหนึ่ง

ขณะที่อาตมานั่งมองออกไปยังต้นไม้เขียวขจีอยู่รายรอบกุฏิและจิบชาอยู่นั้น อาตมาย้อนนึกไปถึงผู้ถวายใบชา แล้วความรู้สึกขอบคุณก็เอ่อล้นขึ้นมา

จากนั้นอาตมาก็นึกไปถึงโยมอุปัฏฐากผู้ถวายน้ำที่ใช้ชงชา
และลูกศิษย์คนที่ถวายถ้วยใบนี้ที่อาตมากำลังใช้อยู่
และผู้บริจาคกาต้มน้ำร้อน
และผู้ถวายการติดตั้งไฟฟ้าที่ใช้ในกุฏิ
และผู้ที่ถวายค่าไฟ

ยิ่งอาตมาระลึกถึงน้ำใจทั้งหลายที่รวมกันขึ้นมาเป็นชาถ้วยนี้ อาตมาก็ยิ่งรู้สึกรื่นรมย์ใจมากขึ้น

การอยู่กับปัจจุบันโดยตัวมันเองแล้วไม่ได้เป็นเป้าหมายของการปฏิบัติ การอยู่กับปัจจุบันมีได้หลายรูปแบบ บางรูปแบบอาจกอปรไปด้วยปัญญามากกว่าแบบอื่น ชาวพุทธเราฝึกตัวเองให้อยู่กับปัจจุบัน เพื่อช่วยตัดความวุ่นวายของจิตที่ไม่จำเป็นออกไป เมื่ออยู่กับปัจจุบันขณะ เราสามารถตระหนักถึงภาพรวมในหลายมิติของชีวิต ไม่ว่าจะเป็นคำถามเกี่ยวกับความหมาย เป้าหมาย และคุณค่าของชีวิต ในปัจจุบันขณะนั้นเองที่เราจะสามารถเปิดตามองเห็นความจริงของชีวิตที่เรามักจะมองข้าม

ธรรมะคำสอน โดย พระอาจารย์ชยสาโร
แปลถอดความ โดย ศิษย์ทีมสื่อดิจิทัลฯ