ความโกรธไม่มีอะไรดี มีแต่เสียกับเสียเท่านั้น บางคนภูมิใจตัวเองว่าเป็นคนโกรธง่ายแต่หายเร็ว ใช่! ตัวเองอาจจะหายเร็ว แต่ไม่ได้คิดว่าคนที่โดนเราโกรธใส่ เขาหายเร็วหรือเปล่า แล้วที่หายเร็วนี่ไม่ใช่ว่าจะดีนะ เพราะทำให้เราไม่มีฉันทะ ไม่มีความคิดที่จะปรับปรุงแก้ไขตัวเอง เพราะคิดว่า เออ! เป็นแป๊บเดียวก็หาย เหมือนเป็นการระบายความรู้สึกออกไป และเข้าใจว่าเมื่อเกิดโกรธแล้ว มีทางเลือกอยู่เพียง ๒ ทาง คือ ระบายออกไปหรือไม่ก็เก็บกด การระบายดีกว่าการเก็บกด นี่เป็นความคิดผิดที่ทำให้เกิดผลร้ายต่อสังคม

พระพุทธองค์ทรงให้เราดูให้เห็นว่า ทุกครั้งที่เราระบายความโกรธ ลุอำนาจแห่งความโกรธ มันเป็นกรรม และเป็นการเพิ่มความชินที่จะระบาย ทำให้ความอดทนลดน้อยลงๆ เป็นการเติมเชื้อหรือเพิ่มกำลังของสิ่งนั้น นี่คือกฎแห่งกรรมที่เราสังเกตได้ในชีวิตประจำวัน

นอกจากนี้ ความขี้โกรธยังทำให้คนรอบข้างกลัว ไม่รู้สึกปลอดภัย ไม่สบายใจ และมีผลต่อการบริหารงาน ถ้าเราเป็นผู้ใหญ่ ลูกน้องรู้ว่าเราขี้โกรธขี้โมโห ก็ไม่มีใครกล้าบอกข้อมูลสำคัญๆ ที่เราควรจะรับรู้ ทำให้การหมุนเวียนของข้อมูลในองค์กรไม่ดี ขาดข้อมูลในการตัดสินสิ่งต่างๆ ทำให้เกิดความผิดพลาดและเกิดปัญหาในองค์กรได้ง่าย

อุปมาความโกรธเหมือนไม้ขีดก้านเดียวสามารถเผาป่าเป็นล้านๆ ตารางกิโลเมตรได้ ไม่น่าเชื่อว่าไม้ขีดก้านเดียวจะทำลายได้ถึงขนาดนั้น ความโกรธก็เช่นเดียวกัน บุญกุศลที่เราสั่งสมมาหลายภพหลายชาติสามารถถูกทำลายได้ด้วยความโกรธเพียงแค่ ๑ วินาที เวลาโกรธ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดี ความละอายต่อบาป ความเกรงกลัวต่อบาป จะไม่ปรากฏ เหมือนเราเป็นบ้าในตอนนั้น แล้วก็ทำได้ทุกอย่าง คนที่โกรธสามารถฆ่าได้แม้กระทั่งคนที่ตนรักที่สุด เช่น คนในครอบครัวเดียวกัน ดูสถิติอาชญากรรมไม่ว่าที่ไหน ผู้ที่ถูกฆ่ามากกว่าครึ่งหรือหลายสิบเปอร์เซ็นต์เป็นญาติหรือคนในครอบครัวเดียวกัน ไม่ใช่คนแปลกหน้า พอเกิดความโกรธแล้วควบคุมไม่ได้ นำไปสู่การฆ่า ความโกรธจึงเป็นสิ่งที่อันตรายและน่ากลัวมาก

พระอาจารย์ชยสาโร