การนินทาเป็นโลกธรรมข้อหนึ่ง คือ เป็นส่วนหนึ่งของโลก ตราบใดที่โลกมนุษย์ยังมีอยู่ การนินทาก็คงยังมีอยู่เหมือนกัน เมื่อเราได้เป็นขี้ปากเขา ก็ให้สอนใจตัวเองว่า แม้แต่พระพุทธเจ้า แม้แต่พระอรหันต์ทั้งหลาย ทุกยุคทุกสมัยก็เคยโดน นับประสาอะไรกับตัวเราผู้หนาด้วยกิเลส

เราไม่ต้องหนีไปหาที่อยู่ที่ไม่มีการนินทาหรอก เพราะสถานที่นั้นหาได้ยากมาก หน้าที่เราอยู่ที่การตั้งสติไม่ให้เราทุกข์กับการนินทา อย่าให้จิตคิดปรุงแต่งในสิ่งที่เขานินทา ถ้าเรามีอะไรที่บกพร่องจริง ก็ค่อยแก้ไป และยอมรับว่าดีเหมือนกันที่เขานินทา ไม่อย่างนั้นเราคงจะไม่รู้สึกตัวอีกนาน และขอให้เห็นว่าการโดนนินทาหรือใส่ร้ายเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับการพิจารณาโทษในความยึดมั่นถือมั่นในอัตตา ศักดิ์ศรี และภาพพจน์ ถ้าเห็นข้อนี้ชัดได้ ถือว่าคนนินทาได้ทำบุญกับเรามากกว่า

พระอาจารย์ชยสาโร