แว่บแว่บวะแวววาว ดุจแสงดาวแสงตะวัน
แสงแท้ที่แปรฝัน ประชาไทยในวันเพรง
เหนือกลางอิสานใต้ พระเกรียงไกรใช่อวดเก่ง
ศาสนิกต่างเครียดเคร่ง ท่านจากไปไม่หวนคืน
นมัสการจนวันท้าย แม้ดวงใจจะกล้ำกลืน
กี่คนจะทนฝืน เพื่อชาติเราได้เนาว์นาน
สังฆรัตนา ต้องจากลาตามสังขาร
บันลือคือดังนาน แม้รูปท่านต้องลับไป
เกิดเป็นเช่นตำนาน ที่เล่าขานว่ายิ่งใหญ่
สรรเสริญกันสืบไป พระคุณล้นท่านนำพา
เพื่อชาติก็มากมาย เพื่อรัตนตรัยยิ่งมากกว่า
ค้ำชูกษัตรา ท่านครบสามทั้งรงค์ไตร
จากกันวันกำสรด ชื่อปรากฏตลอดไป
ยังคือ ”ผู้ยิ่งใหญ่” แม้จากไทยไปนิรันดร์