.
.
"สรณะอันเกษม"

" .. มนุษย์ทั้งหลายส่วนมาก "เมื่อเกิดมีภัยคุกคามแล้ว ก็ถือเอาภูเขาบ้าง ป่าไม้บ้าง อารามบ้างและรุกขเจดีย์บ้าง เป็นสรณะ นั่นมิใช่สรณะอันเกษมเลย" นั่นมิใช่สรณะอันสูงสุด "เขาอาศัยสรณะนั่นแล้ว ย่อมไม่พ้นจากทุกข์ทั้งปวง"

ส่วนผู้ใด "ถือเอาพระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ว่าเป็นสรณะแล้ว เห็นอริยสัจจ์ คือความจริงอันประเสริฐทั้งสี่" ด้วยปัญญาอันชอบ "คือเห็นความทุกข์ เหตุให้เกิดทุกข์ ความก้าวล่วงทุกข์เสียได้"

"แหละหนทางมีองค์แปดอันประเสริฐ" เป็นเครื่องถึงความระงับทุกข์ "นั่นแหละเป็นสรณะอันเกษม นั่นเป็นสรณะอันสูงสุด เขาอาศัยสรณะนั่นแล้ว ย่อมพ้นจากทุกข์ทั้งปวงได้" ดังนี้ .. "

"ธรรมลี เศรษฐีธรรม"
(หลวงปู่ลี กุสลธโร)