เรื่องที่ ๒๘ : ๑๑ วันธรรมบรรยาย ( ๑๔ )
โดย : ท่านอาจารย์สัตยา นารายัน โกเอ็นก้า

ท่านพัฒนาปัญญาได้ ก็ต้องเข้าใจถึงสภาวธรรมอันเป็นความจริง ด้วยประสบการณ์ของท่าน เองเสียก่อน ความสับสนทั้งหลายที่มีอยู่ ล้วนเป็นสาเหตุมาจากการที่สิ่งต่างๆแลดูเหมือนจะ เป็นอย่างหนึ่ง แต่ในความเป็นจริงนั้น กลับกลายไปเป็นอีกอย่างหนึ่งการที่จะขจัดความสับสน เหล่านี้ออกไป เราจะต้องพัฒนาปัญญาที่เกิดขึ้นภายในตัวของเราเอง

เราไม่อาจจะมีประสบการณ์กับสัจธรรมจากภายนอกร่างกายของเรา เราทำได้แต่เพียงคิด พิจารณา หาเหตุผลเอาเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ เราจึงต้องพัฒนาความสามารถ ที่จะค้นหาสัจธรรม ภายในตัวของเราเอง จากความจริงที่แลเห็นได้อย่างหยาบๆ ไปจนถึงสิ่งที่ละเอียดที่สุด เพื่อ ให้หลุดพ้นจากความหลงผิดและพันธนาการทั้งปวง เราทุกคนต่างรู้ดีว่า ทั่วทั้งจักรวาล มีการ เปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นอยู่เสมอแต่ปัญญาที่ใช้พิจารณา จนเข้าใจถึงความเป็นจริงอันนี้เพียงอย่าง เดียว ก็ยังไม่สามารถจะช่วยอะไรเราได้ เราจึงจำเป็นจะต้องมีประสบการณ์กับความเปลี่ยน แปลงนั้นภายในตัวเราเอง

บางทีการที่มีเหตุการณ์น่าเศร้าเกิดขึ้นกับเรา เช่นคนข้างเคียง หรือคนที่เรารักตายลงก็อาจ จะเป็นเหตุบังคับให้เราได้พบกับสัจธรรมของความไม่เที่ยง ทำให้เราได้พัฒนา ปัญญาขึ้นมา ได้แลเห็นว่า การต่อสู้ดื้นรนเพื่อความสุขทางโลกหรือการทะเลาะเบาะ แว้งกับผู้อื่นนั้น ไม่มี ประโยชน์อันใด แต่เมื่อวันและเวลาได้ผ่านไป จนเราลืมเลือน ต่อเหตุการณ์นั้นแล้ว ในไม่ช้า นิสัยเก่าๆก็จะกลับมาอีกปัญญาที่ได้มา ก็จะค่อยๆ หายไป เนื่องจากปัญญานั้นมิได้เกิดขึ้นจาก ประสบการณ์ภายในของเราโดยตรงเราไม่ได้มีประสบการณ์เกี่ยวกับความไม่เที่ยงภายในตัว ของเราเอง