ชีวิตคือการเดินทางไปข้างหน้า
ไม่ทราบว่าสิ้นสุด ณ จุดไหน
ไม่ทราบวันเวลาว่าเมื่อไร
และทำไมต้องเผชิญการเดินทาง ฯ

เพราะจิตสัตว์อัดหุ้มชุ่ม กิเลส วิบาก
เป็นสาเหตุให้หา กรรม มาสร้าง เกิด
ฝากไว้ไม่จืดจาง
คงไม่ต่างโซ่สายเกี่ยวก่ายกัน ฯ

การเดินทางเที่ยวท่องของชีวิต
ย่อมถูกผิดยากง่ายคล้ายความฝัน
ผ่านชั่วดีมีสุขทุกข์พัวพัน
สู่สวรรค์วนวกตกอบาย ฯ

คนใจดีมีจิตคิดกุศล
ทรหดอดทนและขวนขวาย
ศีลแน่นหนักรักษาวาจากาย
สมาธิมั่นหมายสายปัญญา ฯ

คนใจชั่วมั่วมุอกุศล
ประพฤติตนเลวทรามตามตัณหา
โลภโกรธหลงบงการเนิ่นนานมา
ไม่ค้นคว้าแสงธรรมส่องนำใจ ฯ

บาปกุศลหนทางสัตว์สร้างสรรค์
จะแบ่งปันผลนี้ได้ที่ไหน
ทางสองแพร่งแบ่งช่องท่องเที่ยวไป
ตนสร้างไว้เพื่อตนเดินคนเดียว ฯ