กวีธรรมะ

เรื่องที่ ๓๗ : พลังจิต
โดย : เวทิน ศันสนียเวทย์


แม้เนื้อหนังกระดูกเกาะถูกส่วน
พอมันรวนเรหนอก็หม่นหมาง
เมื่ออยู่ดีมีสุขไปทุกทาง
คิดว่าห่างจากทุกข์พลอยสุขใจ ฯ

กายกับใจใกล้ชิดสนิทขวัญ
ปัญจขันธ์นั่นชิดสนิทใกล้
มีทั้งสุขและทุกข์คลุกคละไป
อายุขัยวัยวันมีสั้นยาว ฯ

เราเกิดแก่เจ็บตายคล้ายกันหมด
กรรมกำหนดกฏกรรมนำสืบสาว
ทั้งเป็นโรคโชคร้ายหลายเรื่องราว
สุดจะกล่าวกำหนดตามบทตอน ฯ

ช่วงเวลาสั้นสั้นในวันนี้
ดวงจิตมีพลังหวังไว้ก่อน
ภาวนาพาใจให้บวร
จะช่วยถอนวิตกจากอกเรา ฯ

เพ่งที่จิตดวงนั้นให้มันใส
กำหนดไว้ให้ซึ้งถึงรากเง่า
อารมณ์เดียวเหนี่ยวใจให้บรรเทา
เจ็บปวดเอาธรรมคัดสลัดไป ฯ

มะเร็งรุมสุมร่างอยู่อย่างนั้น
ยังมีวันกำหนดความสดใส
จิตคิดดีมีค่าเจิดจ้าใจ
สุคติหวังไว้ได้ดังปอง ฯ





จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย