ร่างกายเราเท่านี้เท่าที่เห็น
แม้จะเป็นร่างกายอ้วนผ่ายผอม
ยังรวมกลุ่มอุ้มขันธ์กันเพรียบพร้อม
วันหนึ่งย่อมพลัดพรากแยกจากไป ฯ

เจ็บป่วยเกิดแก่ร่างไม่ห่างแน่
ชีวิตแพ้พ่ายหมดไม่สดใส
ความเจ็บปวดรุมเร้าแผดเผาใจ
อายุขัยวัยวันหดสั้นแล้ว ฯ

มองร่างคิดพิศเพ่งไม่เต่งตั่ง
ชีวิตยังเป็นอยู่รู้แน่แน่ว
ก่อนร่างกายวายวางไม่พร่างแพรว
ยึดดวงแก้วเอาไว้แนบใจตน ฯ

ตั้งแก้วจิตพิศพึงเพียงหนึ่งแก้ว
ใจแน่แน่วหนึ่งจุดไม่หลุดหล่น
ความเจ็บปวดรวดร้าวเป็นก้าวกล
ไม่มีผลแก่ใจสดใสจริง ฯ

หนึ่งร่างหนึ่งชีวิตดวงจิตหนึ่ง
ได้ซาบซึ้งดวงแก้วแพรวพราวยิ่ง
ถึงเวลาละร่างก็วางทิ้ง
จิตจะดิ่งสู่แคว้นแดนวิไล ฯ

สุคติผลิผลเวียนวนอยู่
ดื่มด่ำรู้ความงามความสดใส จิตเป็นหนึ่งซึ้งค่าพาชื่นใจ
ยึดธรรมไว้ให้มั่นก่อนวันลา ฯ