พุทธศาสนสุภาษิต

หมวดที่ ๕ ความอดทน

 

ขนฺติ ตโป ตปสฺสิโน

ความอดทน เป็นตปะ ( ตบะ ) ของผู้พากเพียร

 

ขนฺติ หิตสุขาวหา

ความอดทน นำมาซึ่งประโยชน์สุข

 

ขนฺติ ธีรสฺสลงฺกาโร

ความอดทนเป็นเครื่องประดับของนักปราชญ์

 

ขนฺติ ปรมํ ตโป ตีติกฺขา

ขันติ คือความอดทน เป็นตบะอย่างยิ่ง

 

ขนฺติ พลํ ว ยตีนํ

ความอดทนเป็นกำลังของนักพรต

 

ขนฺติ สาหสวารณา

ความอดทน ห้ามไว้ได้ซึ่งความผลุนผลัน

 

ขนฺติพลา สมณพราหมณา

สมณพรามหณ์ มีความอดทนเป็นกำลัง

 

มนาโป โหติ ขนฺติโก

ผู้มีความอดทน ย่อมเป็นที่ชอบใจของบุคคลอื่น

 

เกวลานํปิ ปาปานํ ขนฺติ มูลํ นิกนฺตติ
ครหกลหาทีนํ มูลํ ขนฺติ ขนฺติโก

ความอดทน ย่อมตัดรากแห่งบาปทั้งสิ้น
ผู้มีขันติ ชื่อว่าย่อมขุดรากแห่งความติเตียนและการทะเลาะกันได้ เป็นต้น

 

ขนฺติโก เมตฺตวา ลาภี ยสสฺสี สุขสีลวา
ปิโย เทวมนุสฺสานํ มนาโป โหติ ขนฺติโก

ผู้มีความอดทน นับว่ามีเมตตามีลาภมียศและมีสุขเสมอ ,
ผู้มีความอดทน ย่อมเป็นที่รักชอบใจของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย

 

 






จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย