พระอาจารย์เจี๊ยะ จุนโท
วัดป่าภูริทัตตปฏิปทาราม
อ.สามโคก จ.ปทุมธานี

...

เราเป็นลูกศิษย์ครูบาอาจารย์เดียวกันก็ต้องเตือนกัน เพราะสิ่งอันใดที่มันบกพร่อง
สิ่งใดที่มันจะเกิดความเจริญรุ่งเรือง ไม่ใช่สิ่งที่ดีแล้วติให้มันชั่วลง มันเป็นอย่างนั้น
หน้าที่เทศน์ก็เทศน์เพื่อเหตุเพื่อผลเพื่อความเจริญรุ่งเรือง
เพื่อเป็นบุญกุศลของโยมและผู้เทศน์ด้วยมันเป็นอย่างนั้น

เพราะฉะนั้นจึงว่า การบำเพ็ญเนี่ยตัวนี้เราบำเพ็ญกันมาตั้งนมนาน
ท่านพ่อ(ท่านพ่อลี ธมฺมธโร)สอนจนกระทั่งเสียไปในชีวิตแล้ว
ก็มีกุลบุตรผู้สืบต่อมาเป็นอย่างนั้น ท่านเจ้าคุณ..เวลานี้ท่านเจ้าคุณก็แก่ลงแล้ว
เดี๋ยวก็จะกลับบ้านไปอีกองค์อีก(หลวงปู่หัวเราะ) เดี๋ยวก็ต้องทำศพอีก
เดี๋ยวท่าน ( นามไม่ชัด)เห็นฮืดๆๆอยู่..มันจะกลับบ้านทั้งนั้นแหละ
หลวงตาก็จะเอาเหมือนกัน (หลวงปู่หัวเราะ)

เพราะฉะนั้นจึงว่าให้พวกญาติโยมอุตส่าห์นั่งภาวนาให้มันดีๆ
ตายเป็นเรื่องธรรมดา เกิดมาก็ต้องตายทุกคน เพราะฉะนั้นให้ตั้งใจภาวนา
มันไม่ได้อะไรก็เอา “พุทโธ” ตัวเดียวอยู่นั่นน่ะ ว่ามันอยู่อย่างนั้นครึ่งชั่วโมง..นะ
อย่าให้มันคิดถึงบ้านถึงเรือนถึงข้าวถึงของถึงเงินถึงทอง เรือกสวนไร่นาอย่าให้คิดไป
แล้วดูที่หัวใจนั่นแล้วจะไปไหน..หา..จะดีกว่ากูหรอ อย่างนี้มันก็ต้องสงบซิโยม
ไม่เอาอย่างนั้นเหลาะๆแหละๆคิดพุทโธสองที คิดไปถึงบ้านถึงเรือนไอ้นู่นไอ้นี่
ถึงไอ้นู่นไอ้นี่ไม่เสร็จอย่างนู้นอย่างนี้ใจจะสงบยังไง..มันก็ไม่ได้บุญ
บุญก็ไม่ได้เลย เฮอะ..ขาดทุน มาอยู่วัดแต่หัวใจไปอยู่ที่บ้าน
มันเป็นอย่างนั้นมันก็ยาก เพราะฉะนั้นเวลาเราเข้าวัดเข้าวา
เราก็ต้องตั้งใจจริงๆบริกรรมพุทโธอยู่อย่างนั้น อย่าให้มันไป