"ธรรมชาติของจิตฝึกได้เสมอ"

" .. "ธรรมชาติของใจนี้มันฝึกกันได้ เอามาใช้ประโยชน์ได้" เปรียบได้กับต้นไม้ในป่า "ถ้าเราปล่อยทิ้งไว้ตามธรรมชาติของมัน เราก็จะเอามันมาสร้างบ้านไม่ได้" จะเอามาทำแผ่นกระดานก็ไม่ได้ หรือทำอะไรอย่างอื่นที่จะใช้สร้างบ้านก็ไม่ได้

"แต่ถ้าช่างไม้ผ่านมาต้องการไม้ไปสร้างบ้าน เขาก็จะมองหาต้นไม้ในป่านี้และตัดต้นไม้ในป่านี้เอาไปใช้ประโยชน์" ไม่ช้าเขาก็สร้างบ้านเสร็จเรียบร้อย

"การปฏิบัติภาวนาและการพัฒนาจิตก็คล้ายกันอย่างนี้ ก็ต้องเอาใจที่ยังไม่ได้ฝึก เหมือนไม้ในป่านี่แหละมาฝึกมัน" จนมันละเอียดประณีตขึ้น รู้ขึ้น และว่องไวขึ้น ทุกอย่างมันเป็นไปตามภาวะธรรมชาติของมัน

"เมื่อเรารู้จักธรรมชาติ เข้าใจธรรมชาติ เราก็เปลี่ยนมันได้ ทิ้งมันก็ได้ ปล่อยมันไปก็ได้" แล้วเราก็จะไม่ทุกข์อีกต่อไป .. "

หลวงปู่ชา สุภัทโท 
http://www.ubu.ac.th/wat/ebooks/chahthai/The_Training_of_the_Heart.php