.
"ความเพียร"

" .. ความเพียรนี่แหละ ท่านว่าเป็นอุปกรณ์สำคัญ "วิริเยน ทุกฺข มจฺเจติ" พระพุทธเจ้าทรงตรัสว่า "ผู้มีความพากเพียรพยายามแล้ว กิจกรรมการงานใด ๆ ไม่เหลือวิสัย ผู้มีความเพียรพ้นทุกข์ได้" แต่ผู้มาภาวนาตั้งใจปฏิบัติไม่มีความเพียร แต่อยากให้จิตใจของตนพ้นจากความทุกข์ความเร่าร้อนต่าง ๆ นานา "ทำอย่างไรใจข้าพเจ้าจะสงบระงับ มีอุบายอะไร ก็อุบายไม่ขี้เกียจนั่นแหละ"

อุบายมันอยู่ที่ไหน "อุบายมันอยู่ที่ความเพียร" ทำอย่างไรข้าพเจ้าจะสู้กับกิเลสราคะ โทสะ โมหะ ในใจได้ "ไปสู้ที่ไหน ก็สู้ดว้ยความเพียร" สู้ด้วยความตั้งใจมั่น "เราตั้งใจลงไปแล้วให้มันมั่นคง" ไม่มั่นคงอย่าไปถอย "เมื่อจิตใจไม่ถอย จิตเพียรพยายามอยู่ หาวิธีการที่จะเอาชนะกิเลสในใจของตนให้ได้" เดี๋ยวนี้กิเลสในใจมันย่ำยีเหยียบกาย วาจาจิตของเราอยู่ "ไม่ยอมให้เราลุกขึ้นปฏิบัติภาวนาได้เต็มที่ทำได้นิด ๆ หน่อย ๆ แต่ความอยากได้มาก" อันนี้ไม่ถูก .. "

"พระญาณสิทธาจารย์" (หลวงปู่สิม พุทฺธาจาโร)