"ภาวนา อย่าให้กิเลสมันรู้"

" .. "ถ้าเราทำภาวนา อย่าให้กิเลสตัณหามันรู้เงื่อนรู้ปลายได้" ..

- "ท่านจะเอาอย่างไร" มันถามเรา "จะเอาขนาดไหน จะเอาประมาณเท่าไร ดึกเท่าไร มันมาทำให้เราตกลงกับมัน" ถ้าเราไปว่าจะเอาสักสองยาม มันจะเล่นงานเราทันที

นั่งไปยังไม่ถึงชั่วโมงต้องร้อนรนออกจากสมาธิ แล้วก็เกิดนิวรณ์ว่า "แหม มันจะตายหรือยังกันนา ว่าจะเอาให้มันแน่ มันก็ไม่แน่นอนตั้งสัจจะไว้ก็ไม่ได้ดั่งตั้ง" คิดทุกข์ใส่ตัวเอง "ด่าตัวเอง พยาบาทตัวเอง" ไม่มีคนพยาบาทก็เป็นทุกข์อีกนั่นแหละ "ถ้าได้อธิษฐานแล้วต้องเอาให้มันรอดตาย หรือตายโน่น" อย่าไปหยุดมันจึงจะถูก

"เราค่อยทำค่อยไปเสียก่อน ไม่ต้องอธิษฐาน" พยายามฝึกหัดไป "บางครั้งจิตสงบ ความเจ็บปวดทางร่างกายก็หยุด" เรื่องปวดแข้ง ปวดขามันหายไปเอง .. "

"จิตที่ตื่นรู้ เบิกบาน เป็นพุทธะ"
(หลวงพ่อชา สุภัทโท)