กวีธรรมะ

เรื่องที่ ๕๔ : กลัวทำไม
โดย : ประคอง ทองมา


มนุษย์ใดไหนบ้างอยู่ค้างฟ้า
เทวดาไหนบ้างค้างสวรรค์
สัตว์หลายหลากมากเหล่าต่างเผ่าพันธุ์
อยู่ยืนยันปฐพีไม่มีเลย ฯ

เราเป็นเสี้ยวเดียวคละอนูสาร
จิตบงการไหวติงไม่นิ่งเฉย
พลังงานผลาญหมดไม่ชดเชย
ต่างลงเอยเหมือนกันในบั้นปลาย ฯ

จอมเปรื่องปราดศาสดามหาราช
มีอำนาจมีอิทธิฤทธิ์หลาย
มีมีเสนาสาวกปกป้องกาย
ผลสุดท้ายก็ดับทับแผ่นดิน ฯ

อย่าปวดหัวกลัวตายฟูมฟายนัก
เรียนรู้หลักความจริงสิ่งทั้งสิ้น
มัวกำศรวลครวญหาเป็นราคิน
เพิ่มมลทินแก่ใจไปจนตาย ฯ

โปรดกำหนดอดทนไม่บ่นปวด
ยึดบทสวดหนึ่งบทจดจำหมาย คือ
"ขันติ" มิครางแม้วางวาย
เพื่อขยายทรหดความอดทน ฯ

เมื่อทนได้ใจจะสุขสงบ
จะพานพบแสงสว่างทางกุศล
หมั่นตริตรึกนึกสิ่งมิ่งมงคล
บันดาลดลสุคตินิรันดร ฯ




จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย