อย่ายึดถือตื้อต้านสังขารขันธ์
ความยึดมั่นเป็นแก่นที่แน่นเหนียว
เร่งปล่อยวางถางถากจากจิตเชียว
แกะขอเกี่ยวออกไปให้ใจเบา ฯ

อย่ายึดมั่นขันธ์นี้จะมีโศก
ความวิโยคทรมานจะผลาญเผา
อย่าผูกมัดอัตตาว่าตัวเรา
จะมัวเมามืดมองว่าของตน ฯ

เลิกยึดถือตื้อต้านสังขารขันธ์
ความยึดมั่นสิ่งนี้ไม่มีผล
เพราะธาตุมีสี่อย่างสร้างสัตว์คน
สิ่งเจือปนแตกสลายหยุดหายใจ ฯ

เร่งเตือนจิตคิดลดปลดยึดถือ
เหมือนอ้ามือออกทิ้งสิ่งน้อยใหญ่
สังขารเขาเรามี ณ ที่ใด
เลิกอาลัยจับจองว่าของกู ฯ

เมื่อใจว่างสร่างโศกวิโยคสูญ
ความอาดูรหายหมดสิ้นอดสู
มีช่องทางอ้างธรรมมาค้ำชู
ธรรมช่วยกู้จิตใจให้เบิกบาน ฯ

คุมสติตริธรรมเครื่องนำชัก
ให้เป็นหลักของใจผ่องไพศาล
เหมือนโซ่ทองคล้องจิตติดวิญญาณ
สู่สถานสันติสุขนิรันดร์ ฯ