กวีธรรมะ

เรื่องที่ ๓๙ : ที่พึ่งใจ
โดย : เวทิน ศันสนียเวทย์


พุทธัง สรณัง คัจฉามิ
บทสวดวิเศษยิ่งจริงจริงหนอ
ยึดเป็นที่พึ่งได้ใจละออ
แน่วแน่ขอพึ่งองค์พระทรงญาณ ฯ

สรณะจะแจ้งส่องแสงจ้า
เบิกนัยน์ตาพาใจให้สุขศานต์
บุญนักแล้วแก้วใจใสตระการ
ได้พบพานคุณงามคุณความดี ฯ

ธัมมัง สรณัง คัจฉามิ
บทสวดวิเศษเลิศประเสริฐศรี
ธรรมะเป็นที่พึ่งซึ้งวจี
จิตใจมีที่พึ่งซึ้งดวงมาน ฯ

สรณะจะแจ้งส่องแสงจ้า
เบิกนัยน์ตาพาใจให้สุขศานต์
บุญนักแล้วแก้วใจใสตระการ
ใจเบิกบานด้วยธรรมนำชีวา ฯ

สังฆัง สรณัง คัจฉามิ
บทสวดวิเศษแล้วแววคุณค่า
พระสงฆ์เป็นที่พึ่งยิ่งตรึงตรา
ไตรรัตน์จ้าแจ่มแจ้งส่องแสงธรรม ฯ

ประทีปทองผ่องผุดพิสุทธิ์ศรี
บังเกิดมีในใจได้ชื่นฉ่ำ
สวดกลับไปกลับมาว่าประจำ
คุณพระนำที่พึ่งมาถึงใจ ฯ






จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย