พระอาจารย์ลี ธัมมธโร
วัดอโศการาม
อ.เมือง จ.สมุทรปราการ

...

จิตสงบเป็น "สมาธิ"
เอาสมาธิขยายลมออกไปทั่วกายเป็น "ปัญญา"
ถ้าเรารู้จัก "เจริญภาวนา" ออกไป
ก็ได้เกิดแม่แผ่ลูกเป็น "อธิศีล" "อธิจิต" ฯลฯ

เหมือนคนเรามีเงินอยู่ก้อนหนึ่งหนัก ๔ บาท
ไม่รู้จักใช้ปัญญาทำให้มันมีค่ายิ่งขึ้นไป
มันก็คงมีค่า ๔ บาทเท่าเดิม
ถ้าเราเอามาตีเป็นแหวน เป็นสายสร้อย
ชุบทองขึ้น ราคามันก็สูงขึ้นกว่าเดิม
ถ้าเรามีมะพร้าวอยู่ผลหนึ่ง เราต่อยออกกินเสีย
มันก็หมดเพียงแค่อิ่มเดียว ถ้าเราเสียสละ
เอามันฝังดินลงไปเกิดเป็นต้น มีลูกออกมาอีก
เพาะลูกต่อไปอีก ในที่สุดก็ร่ำรวยเป็นเศรษฐีสวนมะพร้าว
เงินทองถ้าเราได้มาเก็บไว้เฉยๆ หรือเอามานอนกอดอยู่
มันก็จะไม่ได้ประโยชน์อะไรและคงจะต้องไม่ปลอดภัยสักวันหนึ่ง
ฉะนั้นต้องหาที่เก็บให้ดี คือ ต้องสละฝังไว้ในพระพุทธศาสนา
มันจึงจะเกิดผลยิ่งขึ้นต่อออกไป

จิตที่เป็นแค่ "สมาธิ" ก็ได้รับเพียง "ความสบาย" เท่านั้น
แต่ไม่ได้ "บรมสุข" ถ้าเจริญปัญญาออกไป
จึงจะเรียกว่า ได้รับ "ความบรมสุข" ด้วย

การเจริญภาวนาจนเกิดปัญญาก็เป็น "วิชฺชาจรณสมฺปนฺโน"
ได้รับความสุขกายสุขจิต เป็น "สุคโต"
รู้แจ้งในส่วนต่างๆของร่างกาย เป็น "โลกวิทู"
หมดความกังวลห่วงใยในสังขาร
เป็น "อนุตฺตโร" เป็นผู้บริสุทธิ์บริบูรณ์
เป็น "ปุริสทมฺมสารถิ" เป็นผู้ขับรถ คือ พาตัวเรา
เดินตรงทางไปถึงที่จุดหมาย คือ "พระนิพพาน"

...

คัดลอกเนื้อหาจาก
หนังสือแนวทางวิปัสสนา-กัมมัฏฐาน, พระอาจารย์ลี ธมฺมธโร.
โดยชมรมกัลยาณธรรม ปี พ.ศ. ๒๕๕๒. หน้า ๑๖๖-๑๖๗