"ภาวนา คือทำใจให้ฉลาด"

" .. "ภาวนา" คือการอบรมใจให้ฉลาดเที่ยงตรงต่อเหตุผลและอรรถธรรม รู้จักวิธีปฏิบัติต่อตัวเองและสิ่งทั้งหลาย "ยึดการภาวนา เป็นรั้วกั้นความคิดฟุ้งของใจให้อยู่ในเหตุผล" อันจะเป็นทางแห่งความสงบสุข


"ใจที่ยังมิได้รับการอบรมจากภาวนาจึงเปรียบเหมือนสัตว์ทีมียังมิได้รับการฝึกหัด" ยังมิได้รับประโยชน์จากมันเท่าที่ควร "จำต้องฝึกหัดให้ทำประโยชน์ถึงจะได้รับประโยชน์ตามควร"

"ใจจึงควรได้รับการอบรมให้รู้เรื่องของตัว จะเป็นผู้ควรแก่การงานทั้งหลาย" ทั้งส่วนเล็ก ส่วนใหญ่ ภายนอก ภายใน "ผู้มีภาวนาเป็นหลักใจ จะทำอะไรชอบใช้ความคิดอ่านเสมอ" ไม่เสี่ยงและไม่เกิดความเสียหายแก่ตนและผูเกี่ยวข้อง "การภาวนาจึงเป็น งานเพื่อผลในปัจจุบันและอนาคต" .. "

"มุตโตทัย"
(หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต)