กวีธรรมะ

เรื่องที่ ๑๙ : จงกราบด้วยปัญญา
โดย : พระประสงค์ ปริปุณโณ


เห็นพระ กราบพระ ครั้งใด
ทำใจ ให้ถูก ด้วยหนา
ชาวพุทธ กราบด้วย ปัญญา
ใช่ว่า กราบอย่าง งมงาย

เห็นพระ กราบพระ ครั้งใด
น้อมไป ตามใจ เช่นว่า
หัวแหลม นั้นคือ ปัญญา
ทุกข์มา ดับได้ ทันที

หูยาน คือความ หนักแน่น
ไม่แล่น รับเสียง เร็วรี่
ใครว่า ใครด่า ท้าตี
ไม่มี วิ่งโร่ โกรธา

มองต่ำ คือตา สติ
ไม่ดำริ ในสิ่ง ทั้งสาม
คือการ ดำริ ในกาม
พยาบาท และความ เบียดเบียน





จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย