รักษาจิตให้ตั้งมั่นทุกอิริยาบถ : หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ

 จำปาพร  

พระอาจารย์เหรียญ วรลาโภ
วัดอรัญญบรรพต
อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

...

การที่เรามาฝึกหัดสมาธิภาวนาอะไรหมู่นี้
ก็ฝึก “สติสัมปชัญญะ” นี้ให้มันแก่กล้า ให้มันเข้มแข็ง
ให้มันว่องไว เช่นเราหัดโน้มสติเข้าไปภายในจิตอย่างนี้นะ
น้อมเข้าไปให้มันถึงจิตได้จริงๆ เมื่อเราหัดน้อมเข้าไปบ่อยๆ
สติมันหยั่งเข้าถึงจิตทุกครั้งๆไป ควบคุมจิตได้อย่างนี้
เมื่อเวลามีเหตุอันสำคัญอะไรกระทบกระทั่งมา
สติมันก็วิ่งเข้าหาจิตได้ทันที ...ห้ามจิตได้

เรื่องที่ควรจะให้เกิดความโลภ ความโกรธ ความหลง
ความมัวเมามันก็เกิดไมได้บัดนี้ มันก็ไม่เกิดขึ้นในจิตใจผู้นั้น
เพราะว่าผู้นั้นมีสติควบคุมอยู่ ควบคุมจิตอยู่
เมื่อจิตตั้งมั่นอยู่ด้วยดีไม่หวั่นไหวแล้วมันก็มองเห็นหนทาง
แก้ไขเรื่องที่เกิดขึ้นนั้นๆ เรียกว่า แก้ไขไปในทางสันติ
ไม่ใช่แก้ไขไปในทางที่ให้เกิดบาปเกิดโทษต่างๆ

อันหมู่นี้นะ พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้านี่
ผู้ใดบำเพ็ญให้เกิดให้มีขึ้นในตนแล้วเอาไปใช้ได้ทุกเพศทุกวัย
ทุกสมัยทุกกาลเลย เรียกว่าใช้ดำรงชีวิตให้เป็นอยู่อย่างสันติ
เรียกว่าเป็นอยู่อย่างที่ไม่ได้ทำบาป เป็นบุคคลที่เว้นจากบาปได้
เมื่อผู้ใดรู้แจ้งในพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าเนี่ย

ดังนั้นแหละผู้ที่ปฏิบัติธรรมในพุทธศาสนาทั้งหลาย
ให้พึงพากันพิจารณาเหตุผล ดังที่พรรณนาให้ฟังมานี้
ให้พึงตั้งอยู่ในอัปปมาทธรรม คือ ความไม่ประมาท
ความไม่ประมาทในที่นี้ก็คือ ความพยายามมีสติสัมปชัญญะ
กำกับความประพฤติทางกาย วาจา ใจ นี้อยู่เสมอๆ ไป
อันนี้มันมีสมาธิเป็นหลักเน้อ ให้เข้าใจ ถ้าหากว่าสมาธิถอนซะแล้ว
ไม่ไหวจริงๆรักษากายวาจาก็ไม่ดี รักษาไม่ได้

ดังนั้นน่ะ เรื่องสมาธินี้สำคัญต้องพยายามรักษาไว้ให้ได้
ในอิริยาบถทั้ง ๔ นี้ พยายามรักษาจิตให้ตั้งมั่นเสมอ
จิตจะตั้งมั่นอยู่ได้ก็เพราะอาศัยสตินั้นแหล่ะหยั่งเข้าไปประคับประคอง

5,572







จีรัง กรุ๊ป    

 ธรรมะไทย