.
"บาปกรรมนี้ มันยุติธรรมจริงๆ"

" .. ที่ท่านเล่านิทานมา "เรื่องพรานคืนศีลนั่นแหละ พรานป่าคนนั้นไปรับศีลจากพระมาแล้ว มาถึงบ้านเมียรู้เข้า เมียก็ไม่พอใจ เลยบอกให้ผัวเอาไปส่งคืนพระ" ผัวก็เอาไปส่งคืน พระก็ฉลาดพอ "โอ้ .. ศีลนี้ของพระพุทธเจ้านู่น จะมาส่งอาตมาได้ยังไง จะต้องเอาไปส่งคืนพระพุทธเจ้านู่น" จึงค่อยได้

"อ้าว .. อุบาสก คนนั้นก็เดินทางไปแหละ เมื่อพระบอกให้พระพุทธเจ้าประทับอยู่ที่นั่นแหละ ว่างั้นก็เดินทางไปเลย ไปเจอพวกเปรตเข้าไปหมู่หนึ่ง" เปรตเหล่านั้นก็ถามไถ่ว่า อุบาสกคนนั้น จะไปเฝัาพระพุทธเจ้า ก็สั่งความไวั

"เพราะอะไรหนอ พวกข้าพเจ้านึ่นะ ครั้นวัน ๘ คํ่า ๑๕ คํ่า ได้อยู่ดีกินดี สนุกสนาน ร้องรำ ทำเพลง ไม่อด ไม่อยาก อาหารการกินอะไรก็ได้" ครั้นเลย วันพระนั้นไปแล้ว "เป็นวันธรรมดามีตั้งแต่ทบก็ตีกันทะเลาะวิวาทกัน อาหารการกินก็อดอยาก ทำไมเป็นอย่างนี้หรือ กรรมเวรอะไร ขอฝากความนี้ไปกับท่าน" ขอให้ท่านไปทูลถามพระพุทธเจ้าให้ด้วย

"เมื่อชายคนนั้นไปถึงพระพุทธเจ้าแล้ว ก็นำความอันพวกเปรต" นั้นสั่งไว้ที มาทูลถามพระองค์ "พระองค์ก็จึงทรงรับสั่งว่า คนเหล่านั้นน่ะ ตั้งแต่เป็นมนุษย์ อยู่ถึงวัน ๘ คำ ก็เข้าวัดก้นทีหนึ่ง ไปสมาทานศีล ถวายอาหารและบิณฑบาตแก่พระเจ้าพระสงฆ์"

"ครั้นถึงวัน ๑๕ คํ่า ก็เข้าวัดก้นทีหนึ่ง ไปรับศีล ฟังธรรมถวายทาน" นอกจากวันพระแล้ว "บัดนี้ก็พาก้นไปดื่มเหล้าเมาสุรา เมื่อมึนเมาเข้ามาแล้วก็ชกก้น ตีก้น หัวร้างข้างแตกไป ไม่ได้ทำบุญ ทำทานอะไร ไม่รักษาศีลอะไร" วันธรรมดานั่นแหละ

ฉะนั้น "คนเรานั้นตายแล้ว มันถึงได้เกิดเป็นเปรตอยู่อย่างนั้น แล้วก็ได้รับความสุข แต่เวลาวัน ๘ คา ๑๕ คํ่า" วันนอกนั้น แล้วก็เสวยทุกข์ "เพราะว่าทำแต่บาปกรรมนี่ เป็นอันแสดงว่า บุญกรรม บาปกรรมนี้ มันยุติธรรมเอาซะจริงๆ" เมื่อทำบุญ ๘ คํ่า ๑๕ คำ ตายไป บุญมันก็ให้ผลในวันนั้นแหละ

"วันธรรมดาไปทำบาป บาปมันก็ให้ผล มันเป็นอย่างนั้นนะ ก็ได้รับทุกข์ทนทรมานนี้แหละ"คนส่วนมาก เท่าที่สังเกตเห็นมานะ เป็นอย่างนี้แหละ "มีศีล มีธรรม แต่เวลาเข้าวัดเท่านั้นเองนะ ออกจากวัดไปแล้ว ศีลธรรมก็มอบให้พระคืนไปหมด" .. "

"ธรรมโอวาทหลวงปู่เหรียญ"
(หลวงปู่เหรียญ วรลาโภ)