.
 "ความระลึกถึง"

" .. "ธรรมดาผู้ที่เคารพนับถือสิ่งใดก็ดี เมื่อเคารพนับถืออย่างเต็มที่แล้ว" จะยืน เดิน นั่ง นอน อิริยาบถใด ๆ "จะต้องระลึกคิดถึงอยู่เป็นนิจนั่นเรียกว่าเคารพนับถือแท้ เป็นบุญเป็นกุศลนำความสุขมาให้โดยถ่ายเดียว"

ส่วนการระลึกถึงของ "ที่เป็นพิษนั้นก็ระลึกถึงเหมือนกัน แต่ระลึกถึงไม่เป็นระเบียบ คือไม่ทราบว่าระลึกถึงกี่ครั้งกี่หน และด้วยความเศร้าหมอง จิตใจไม่ผ่องใส อารมณ์ร้อน" เป็นต้นว่า "ระลึกถึงความโกรธ ความไม่พอใจ ความอิจฉาริษยา อาฆาตพยาบาทจองเวรจองกรรมกัน" เหล่านี้เป็นต้น "ระลึกถึงของเหล่านี้จิตใจเศร้าหมองเป็นของไม่ดี จงงดเว้นเสีย" .. "

"เทสรังสีอนุสรณ์ เล่ม ๒"
พระราชนิโรธรังสี คัมภีรปัญญาวิศิษฏ์
(หลวงปู่เทสก์ เทสฺรํสี)