มีชายผู้หนึ่งแกมีลูกชายคนเดียว แล้วก็เป็นพ่อหม้าย เช้าไปทำนาแกก็แบกลูกไปด้วย ใส่บ่าไปนาวันหนึ่ง แกสวนทางกับเพื่อนก็ยืนคุยกันเสร็จต่างคนต่างก็แยกย้ายกันไปในนาของตน ชายพ่อหม้ายคนนี้ก็เอาลูกลงจากบ่า ตอนเอาลูกลงปรากฏว่าลูกเคี้ยวแตงกว่ากรุบ ๆ อยู่พ่อก็ถามว่า นี่ไอ้หนู เอาแตงกวามาจากไหน นี่พ่อไม่รู้ตอนที่วสนทางกับเพื่อนของพ่อกลางทางผมอยู่บนบ่าของพ่อแกแบกกระบุงลูกนึ่ง มีแตงกวาอยู่เต็ม ผมก็เลยล้วงแตงกวากิน นอกจากนี้ก็ยังอยู่ในกระเป๋ผมอีกทั่งกระเป๋าเสื้อกระเป๋ากางเกงเต็มไปหมด

เป็นไงครับ..แทนที่พ่อจะเริ่มสลดใจ กลับภาคภูมใจว่าลูกฉลาดแล้วชมลูกว่า แหม...ลูกพ่อนี่หัวแหลมวิเศษ ฉลาดเหลือเกินไอ้ลูกคนนี้ เด็กพอได้ยินเช่นนั้นก็นึกว่าดี การขโมยแตงกวาเขากินนี่ดีเด็กก็เลยผูกใจว่าไอ้นี่เป็นของดีกูจุต้องหาขโมยต่อไป มันคิดทีเดียวเพราะเด็กไม่มีเหตุผลอะไรมันทำไม่ดีพ่อต่องตีต้องดุนี่พ่อไม่ดี กลับชมเสียอีก นี่แหละครับ เท่ากับพ่อไม่ได้ปลูกฝังลูกให้เป็นคนดี พ่อเริ่มปลูกฝังให้ลูกเป็นคนชั่วตั้งแต่นาทีนั้นเลย

เจ้าเด็กคนนี้ ต่อมาเติบโตขึ้น ก็ลักขโมยน้อยลักเรื่อยจนกระทั่งเป็นโจรผู้ยิ่งใหญ่ทั้งลักทั้งปล้น ทั้งฆ่าเจ้าทรัพย์ จนกระทั่งตำรวจภูธรไม่สามารถจะปราบได้ เป็นโจรใจเหี้ยมมาก ทางบ้านเมืองถึงกับขอกำลังทหารออกปราบและสั่งปราบตายเลย จับตัวมาไม่มีทาง เพราะมันเหี้ยมมาก แล้วโจรคนนี้มีปืนติดตัว ๒ กระบอก เรียกว่า ไอ้เสือปืนคู่ทางบ้านเมืองเตรีมจับตาย ก็นึกถึงลูก กลัวเขาจะฆ่าลูก พยายามหาทางไปติดต่อกับลูกเพื่อให้ลูกได้รู้ตัว จะได้หนี พ่อก็ไปเจอกับลูกเข้าพอดี มือถือปืนจังก้า ๒ กระบอก ถามว่าพ่อมาทำไม ? นี่...อย่าเพื่งเอะอะไป ไม่ต้องกลัวใครว่ายังไง พ่อมาทำไม ? พ่อก็มา.. มาหาแกน่ะซี ขณะนี้ทางบ้านเมืองเขากำลังยกกองทหารมา เพื่อจะฆ่าลูก เท่านั้นแหละ ลูกชายก็เรียก นี่.. เข้ามานี่พ่อ พอพ่อเข้ามาก็สั่งว่า พ่อขึ้นต้นไม้เดี๋ยวนี้ พ่อก็ไม่รู้ว่าลูกบังคับให้ขึ้นต้นไม้ทำไมทีแรกจะไม่ขึ้น ไม่ขึ้นผมยิงนะ พ่อขึ้นไปเผอิญเป็นต้นมะขามกิ่งเล็ก ๆ พ่อดัดเข้า พ่อก็ดัด ตรงไหม? พ่อก็มา มาหาแกน่ะซี ขณะนี้ทางบ้านเมืองเขากำลังยกกองทหารมา เพื่อจะฆ่าลูก เท่านั้นแหละ ลูกชายก็เรียก นี่..เข้ามานี่พ่อ พอพ่อเข้ามาก็สั่งว่า พ่อขึ้นต้นไม้เดี๋ยวนี้ พ่อก็ไม่รู้ว่าลูกบังคับให้ขึ้นต้นไม้ทำไมทีแรกจะไม่ขึ้น ไม่ขึ้นผมยิงนะ พ่อขึ้นไปเผอิญเป็นต้นมะขามกิ่งเส็ก ๆ พ่อดัดเข้า พ่อก็ดัด ตรงไหม? ตรงเอ้า.. ขยับกิ่งดัดกิ่งโตขึ้นมาอีกหน่อย พ่อก็ดัดได้ ให้ดัดกิ่งใหญ่ต่อมาอีก พ่อดัดไม่ได้ ดัดยังไงก็ดัดไม่ได้ พ่อเหนื่อยเต็มทีแล้ว เหงื่อกาฬแตก ดัดให้ได้สิแตกให้มันแตกไป ไอ้เหงื่อนี่ พ่อก็ดัดไม่ไหว ยกมือไหว้ลูก บอกมึงจะฆ่าจะแกงพ่อก็ยอมละ พ่อดัดไม่ได้ เอ้า..! ดัดไม่ได้ลงมา พ่อยืนอยู่นั่นพ่อมาทำไม ? ที่มาหาผมนี่มาทำไม อ้าว..ก็เป็นห่วงลูกน่ะซี รักลูกที่เขาบอกว่าจะฆ่าลูกจึงมาบอกให้ลูหนี ปัดโธ่.. เท่านี้หรือพ่อ ? พ่อไม่ควรจะมาเลยมานี่มันเสียเวลาไม่มีประโยชน์ ยังไง ผมต้องตายแน่ แล้วที่พ่อมาบอกผมมาช่วยผม มันก็เสียแล้วมาช่วยในเวลาที่ช่วยไม่ได้ รู้ไหม ? พ่อรู้ไหมที่ผมเป็นโจรใจฉกาจอยู่อย่างนี้และกำลังจะถูกเจ้าหน้าที่เขาฆ่าตายในเร็ว ๆ นี้เป็นคนทำให้ผมเป็นโจร ใคร? พ่อใช่ไหม? ตอนนี้พ่อยืนอึ้ง เอ๊ะ! ทำให้ลูกเป็นโจรได้ยังไง ? พ่อไม่เข้าใจ ก็ไอ้วันที่ผมขดมยแตงกวาเขากินนั่นแหละ วันนั้นแหละที่พ่อกำลังสร้างผมให้เป็นโจร พ่อชมเชยใช่ไหมว่า ผมเป็นคนหัวแหลมผมฉลาด ใช่ไหม ? ใช่ ตอนนั้นผมอายุเพียง ๗ ขวบเท่านั้นจะไปรู้อะไรว่ามันดีชั่ว พ่อเป็นผู้ใหญ่หัวหงอกเสียเปล่า เป็นถึงพ่อคนแล้วพ่อยังไม่รู้เลยว่า ไอ้นั้นแหละคือการสร้างให้ลูกเลวทรามผมคิดว่ามันดีก็เลยประพฤติตัวเป็นคนชั่ว ไม่มีศีล เป็นคนขโมย ผมจะไม่ได้เป็นผู้ร้ายใจฉกาจเช่นนี้เลย ไอ้นี่พ่อปลุกปล้ำให้ผมเป็นคนเลวพ่อไม่ดัดผม ไม่สอนผม เมื่อผมเล็ก ๆ พ่อมาบอกผมเมื่อผมเป็น โจรเสียแล้ว มันจะสำเร็จอะไร? เขาไม่เอาผมไว้แล้ว ที่ผมให้พ่อขึ้นดัดกิ่งมะขามนั้นก็เพื่อจะให้พ่อรู้ กิ่งมะขามเล็กมันดัดให้ตรงได้แล้วผมให้พ่อดัดกิ่งใหญ่มันไม่ได้ใช่ไหม? ก็เดี๋ยวนี้ผมมันแก่แล้วเป็นกิ่งมะขามใหญ่ พ่อมาดัดแล้วมันจะได้เรื่องอะไรเสียเวลา แต่เมื่อผมเป็นโจรขึ้นเป้นคนเสียหายขึ้น ไม่มีใครเป็นผู้เสกสรรค์ปั้นแต่ง พ่อผมเป็นโจรขึ้นเป็นคนเสียหายขึ้น ไม่มีใครเป็นผู้เสาสรรค์ปั้นแต่ง พ่อผมคนนี้เองเป็นผู้สร้างให้ผมเป็นโจร พ่อสร้างเลือดเนื้อของพ่อเองให้มันเลวทรามแล้วเรื่องอะไรผมจะให้คนอื่นมาฆ่าผม พ่อสร้างผม ก็ต้องฆ่าผมโยนปืนให้พ่อกระบอกหนึ่ง พ่อ..ยิงผมเดี๋ยวนี้ ผมจะต้องตายเพราะน้ำมือของพ่อ พ่อที่ไม่ดี สร้างผมให้เป็นลูกที่ไม่ดี พ่อยิงสิ.. พ่อยิงไม่ได้หรอกลูกเอ๋ย ถึงยังไง ๆ พ่อก็ยิงลูกไม่ได้พ่อไม่ยิง ผมยิงพ่อจงยิงเดี๋ยวนี้ บอกยิง.. อย่างว่าแหละคนเราก็ต้องนึกถึงตัวยังไง ๆ ก็ต้องฆ่าลูกถ้าไม่ฆ่าลูก ลูกมันก็จุฆ่า เลยต้องยิงลูกของตัวตายด้วยประการฉะนี้

อย่าลืม..ดัดลูกเมื่อยังเล็ก ดัดเหล็กเมื่อยามร้อนจึงจะได้ผล