มีเศรษฐีคนหนึ่ง มีลูกชายคนหนึ่ง, มีเมียหนึ่ง , คนใช้หนึ่ง รวม ๔ คน แกมีม้าแสนรู้อยู่ตัวหนึ่ง ม้าแสนรู้ตัวนี้อยู่ ๆ มันก็หายไปเฉย ๆ เศรษฐีแกเข้าใจสัจธรรม เมื่อม้าหายไปแกก็เฉย แต่ว่าลูกเมียไม่เข้าใจ อย่าไปเสียอกเสียใจเลย ตอนนี้ม้ามันหายไป มันอาจจะมีอะไรตอบแทนขึ้นมาก็ได้ ลูกเมียไม่เห็นม้ากลับมาก็ใจหาย แต่ก็เป็นอย่างที่เศรษฐีว่า อยู่มาไม่นานม้าตัวนั้นไม่ได้ไปไหน มันหนีไปเที่ยวป่า มันกลับมาพร้อมกับม้าฝูงหนึ่ง โอ้โห…! ตอนนี้ลูกเมียแสนจะดีใจกันใหญ่ แทบจะทำบุญรับขวัญกัน เศรษฐีก็บอกว่า ฉันว่าแล้วตอนม้าหายไปก็พานกันเสียอกเสียใจ ตอนนี้ได้ม้ามาเต็มบ้านก็อย่าเพิ่งดีใจ ตอนนี้ได้ต่อไปมันอาจจะเสียไปก็ได้สงบใจบ้างเสียลูกเมียก็อย่างนั้นแหละ ไม่เชื่อแต่ก็ยังจิตใจอยากจะเชื่ออยู่บ้าง เพราะเมื่อคราวที่แล้วมันเป็นไปได้ พอได้ม้าใหม่มา ลูกชายเศรษฐีคนโปรดคนเดียวเกิดอยากจะขี่ขึ้นมา ม้าตัวเก่าก็เคยขี่แล้วอยากขี่ตัวใหม่ ไอ้นี่ไปฝืนคติโบราณ วัวเคยขา ม้าเคยขี่ ไม่ขี่,ไปขี่วัวไม่เคยขา ม้าไม่เคยขี่เข้ากระโดดขึ้นหลังดึงเชือก ม้ากระโดดลอดตงบ้านหัวหูแตกตกลงขาหัก แม่ก็ร้องไห้อีกแล้วเศรษฐีก็ว่าฉันบอกแล้วว่าตอนได้ม้ามาอย่าเพิ่งดีใจ ไปอาจจะมีอะไรดีขึ้นมาอีก ตอนนี้ลูกเมียก็เชื่อ

          ต่อมาไม่นานเกิดสงครามขึ้น เขาเกณฑ์เอาชายฉกรรจ์ไปเป็นทหารลูกชายขาหักเดินไม่ไหวเขาก็ไม่เอา เมียดีใจว่าแหม …! ลูกชายเราโชคดีเหลือเกินเศรษฐีบอกว่าอย่าดีใจไป เขาไม่เอาลูกชายไป มันอาจะมีอะไรต่อไปก็ได้ไม่ช้าไม่นาน มันเป็นอย่างเศรษฐีว่า จริง ๆ ทางบ้านเมืองก็ว่าเศรษฐีเป็นเศรษฐีแต่ว่าไม่ได้ช่วยราชการตัวเองก็แก่ลูก็พิการ แต่ว่าเศรษฐีมีของที่จะช่วยได้ที่สำคัญที่สุดคือม้า แล้วทางราชการก็ขอม้า ขอหมดเลย เอาอีกแล้วลูกเมียร้องฮืออีกแล้ว จะเอาไปก็ไม่ว่าหรอก แต่ขอไว้สักตัวเถอะ ตัวเก่านี่ เศรษฐีก็บอกว่าเอาอีกแล้ว เลิกเสียทีเถอะ ไอ้ตัวเก่ามันทำให้ได้ตัวใหม่ ทีนี้ เขาเอาหมดแล้ว ตัวเก่ามันไม่มีแล้ว ตัวใหม่ก็ไม่มี ลูกเมียก็สงบตั้งแต่นั้นมาให้ม้าไปหมด

          คนเรามีได้ก็เสียบ้าง ถ้าไม่มีได้ก็ไม่มีเสีย สังเกตดูเถอะเวลาร้องไห้ฮือ ๆ นี่ลองไปถามดูว่า ร้องไห้เพราะอะไร ? ลูกตายก็เพราะลูกได้มา คนที่ไม่ร้องไห้เพราะได้ผัวมา ถ้าไม่ได้ผัวมา ผู้ชายมันจะตายสักกี่ร้อยกี่พันก็ช่างปะไร ผู้ชายที่ร้องไห้เพราะเมียตายก็เพราะไปได้เมียมา ถ้าไม่ได้เมียมาก็ไม่ต้องร้องไห้ ผู้หญิงที่ไหนจะตายทั้งโลก ก็ไม่ได้เดือดร้อน

         เพราะฉะนั้น เมื่อมันมีได้ก็มีเสีย เราต้องคิดตามนี้เมื่อฟังแล้วก็บอกว่า อ๋อ ! เรื่องได้เป็นเรื่องธรรมดาและการเสียก็เป็นเรื่องธรรมดา คิดอย่างนี้ได้แล้วจะสบายใจ