พวกครูนี่... มีอะไรแปลกๆ เยอะ...
วันนั้น ไปเทศน์ที่อยุธยา...
อาตมาก็เทศน์ว่า...

คนโบราณนี่... เก่งจริงๆ ...
จิตวิทยาสูงมาก...
เขามีวิธีสอนเด็ก...สอนลูกหลาน ที่น่าทึ่งจริงๆ ...

การที่จะสอนเด็กให้รู้... ให้แยกแยะออกว่า ...อะไรดี ...อะไรไม่ดี...
ต้องใช้เวลาสอนกันนานมาก ...สอนกันสิบๆ ปี ก็สอนไม่หมด...
เขาเลยคิดหาวิธีง่ายๆ ...ให้เด็กสามารถแยกแยะได้เอง...คิดเองได้...

โดยอะไรก็แล้วแต่... ที่ไม่ดี ... เขาก็คำว่า "ขี้" ... นำหน้าหมด...
ขี้เหล้า... ขี้ยา... ขี้ลัก ...ขี้ขโมย.. ขี้คุก...ขี้ตะราง... ขี้โกหก...
เด็กพอเห็นขี้... ก็เบือนหน้าหนี...ไม่ชอบ...เหม็น...สกปรก...
แต่ถ้าอะไรดีๆ... เขาจะเอาคำว่า ...แก้ว...ต่อท้ายเข้าไป...เช่น...
พ่อแก้ว...แม่แก้ว...ลูกแก้ว...หลานแก้ว...
แก้ว... มันสวย...พอเด็กเห็น...เด็กชอบ...

เด็กเลยสามารถแยกแยะออก...ว่าอะไีรดี ...อะไรไม่ดี...
โดยที่ผู้ใหญ่ไม่ต้องมานั่งอธิบายมาก...
เป็นยังไง...ฉลาดไหม...อัจฉริยะไหม...คนโบราณเรา...?

พอเทศน์มาถึงตรงนี้...ไอ้ขี้เมาคนหนึ่งมันยกมือ...
หลวงพ่อครับ...หลวงพ่อ...
ผมขอค้าน...
ว่าเรื่องที่หลวงพ่อพูดเนียะ...ไม่จริง...
ที่บ้านผมก็มี ...ลุงแก้ว...หลานแก้ว...
แต่ไม่เห็นมันดี...เหมือนหลวงพ่อเทศน์เลย...

อ้าว...มันเป็นยังไง?

ลุงแก้ว ...หลานแก้ว...เดี๋ยวเดียวหมดขวด... มันเมากันทั้งวันเลยหลวงพ่อ...

ดู..ดู..ไอ้ขี้เมา...
มันหาเรื่องเถียงพระจนได้....