วันนั้น ไปเทศน์ที่...สิงห์บุรี...
เทศน์ให้ครูฟัง...
ครูนั่งกันเต็มห้องประชุม... ๒-๓ ร้อยคน...
พวกครูผู้ใหญ่...พวกผู้อำนวยการ... ก็นั่งโซฟาข้างหน้า...
มีครูผู้ชายคนหนึ่ง...
นั่งเก้าอี้ข้างหน้า...เหยียดขา...ตาแดง...โงนไป...โงนมา...
เมา....

ชาวบ้านเวลาฟังพระเทศน์...เขาพนมมือกันหมด...
มันไม่พนมมือ...
แถมเวลาพระเทศน์...มันกระดิกขา...เคาะจังหวะอีก...
ผู้อำนวยการอยู่ข้างหน้า...พยายามจ้องหน้ามัน...
มันหันหนี...ไม่สบตา...
ทำเป็นไม่รู้ ไม่ชี้...

อาตมาเทศน์ไปสักพัก...ทนไม่ไหว...
เลยถามว่า...
โยม...ทำไมไม่ไหว้พระล่ะ...
พระเดี๋ยวนี้ประพฤติตัวไม่ค่อยดี...ไหว้แล้วเสียมือ...

แน๊ะ...มันเมาเหล้ากลิ่นคลุ้ง...จนโงหัวไม่ขึ้น...
ยังเสือกมาสอนพระอีก...

โยม...ที่พระเทศน์นี่...
ท่านเอาธรรมะของพระพุทธเจ้า...มาสอนเรา...
ไม่ใช่ความคิดของท่าน...
การที่เราไหว้...เวลาพระเทศน์...เป็นการบูชาธรรม...
เป็นการแสดงความเคารพพระพุทธเจ้า...

ไม่ไหว้...

โยม...อาตมาขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?
ถามอะไร...?

ระหว่างเรายกมือไหว้พระเอง...กับมีคนจับมือให้ไหว้พระ...อันไหนดีกว่ากัน...?
ระหว่างสวดมนต์เอง...กับนอนให้พระสวดให้...อันไหนดีกว่ากัน...?

มันเงียบ...ไม่ตอบ...
คงเริ่มสำนึกบาปแล้วล่ะ...
อาตมารีบถามต่อเลย...เดี๋ยวจะช้าไป...

โยม...เคยไปวัดบ้างไหม...?
ไม่ไป...ไม่ชอบวัด...

โยม...ระหว่างเดินไปวัดเอง...กับเขาหามไปวัด...อันไหนดีกว่ากัน...?

มันจ้องตาเขม็งเลย...
แล้วลุกขึ้นยืน....

นี่...หลวงพี่...ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม...?
ได้...

ระหว่างเดินกลับวัดเอง...กับมีคนหามกลับวัด...อันไหนดีกว่ากัน...?

...???