Warning: file(../ad468.txt): failed to open stream: No such file or directory in /home/dhammathai/domains/dhammathai.org/public_html/randomad468.php on line 4
 
 
พระพุทธศาสนา
หัวข้อธรรม
ธรรมะปฏิบัติ
ศาสนพิธี
วันสำคัญทางศาสนา
ทำเนียบวัดไทย
พระพุทธศาสนาในไทย
คลิ๊กอ่านรายละเอียด
คลิ๊กอ่านละเอียด
คลิ๊กอ่านรายละเอียด
รวบรวมบทสวดมนต์และพระคาถาต่างๆ
+ The British Dispensary (L.P.)
+ Spa Of Eternity

นิทานธรรมะ

ลิงเจ้าปัญญา
โดย ธรรมสภา - 26 สิงหาคม 2547
จำนวนคนอ่าน 3723 คน

...ในป่าใหญ่แห่งหนึ่งมีสระน้ำใหญ่อยู่ สระน้ำนี้มีน้ำใสเย็น ชวนให้ผู้พบเห็นลงอาบและดื่มกิน รากษสน้ำตนหนึ่งได้รับมอบหมายจากท้าวเวสสุวรรณให้ดูแลสระน้ำนี้ และมีสิทธิ์จับผู้ที่ลงไปอาบและดื่มกินได้

ครั้งนั้น พระพุทธเจ้าของเราเกิดเป็นพญาลิงตัวใหญ่เท่าลูกละมั่ง พระเทวทัตเกิดเป็นรากษสน้ำ มีท้องเขียว หน้าขาว มือเท้าแดง ดูน่าเกลียด น่ากลัว

พญาลิงมีลิง ๘๐,๐๐๐ เป็นบริวาร ทุกวันจะพาบริวารออกไปหากินในป่า และก่อนออกนั้น พญาลิงจะบอกบริวารเสมอว่า

"เจ้าทั้งหลาย ในป่าแห่งนี้ มีทั้งต้นไม้ที่เป็นพิษ และมีทั้งสระน้ำที่อมนุษย์เฝ้ารักษาหวงแหน หากพวกเจ้าไปพบผลไม้ที่ยังไม่เคยกินหรือพบน้ำที่ยังไม่เคยดื่มเข้า ก่อนจะดื่ม ก่อนจะกิน ขอให้ถามข้าก่อนก็แล้วกันนะ"

แม้พญาลิงจะไม่อธิบายถึงเหตุผล แต่พวกลิงบริวารก็รู้ดีว่าพญาลิงผู้นำของพวกตนมีความเป็นห่วง เพราะเคยมีหลายครั้งที่พวกลิงล้มตายไปเนื่องจากไปกินผลไม้ที่เป็นพิษเข้า บางทีก็หายลงไปในสระน้ำไม่กลับขึ้นมาอีก

วันหนึ่ง พญาลิงพาบริวารออกไปหากินไกลจากที่ที่เคยหากิน พวกลิงบริวารรู้สึกตื่นเต้นที่ได้มาเที่ยวป่าใหม่ซึ่งมีไม้ดอกไม้ผลงามสะพรั่ง พญาลิงปล่อยให้บริวารกระโดดโลดเต้น เก็บผลไม้กินกันอย่างอิ่มหมีพีมัน เกือบตลอดทั้งวันจนรู้สึกหิวน้ำ พวกลิงบริวารจึงได้พากันเที่ยวหาน้ำกินจนได้มาพบสระน้ำใหญ่สระหนึ่ง น้ำในสระนั้นใสเย็นชวนให้ลงไปอาบและดื่มกิน พวกลิงบริวารเหล่านั้นต่างดีใจจึงร้องบอกกันและกัน

"พวกเราเว้ย...พวกเรา...มาทางนี้ พบสระน้ำแล้ว"
"โอ...น้ำใสเย็นเสียด้วย ลงไปกินเลยพวกเรา" ลิงกลุ่มหนึ่งชักชวนเพื่อนด้วยความดีใจ

"ช้าก่อน...พวกเรา ช้าก่อน" ลิงตัวหนึ่งขัดขึ้น
"ทำไมล่ะ" พวกลิงหนุ่มสงสัย
"อ้าว จำไม่ได้หรือว่าเจ้านายสั่งไว้อย่างไร" ลิงแก่ย้อนถาม
"เออจริง...เจ้านายสั่งว่า หากพบผลไม้หรือน้ำที่ยังไม่เคยกินไม่เคยดื่มให้ถามก่อน" ลิงหนุ่มตัวหนึ่งนึกขึ้นได้ "พวกเรา รอถามเจ้านายก่อนดีกว่า"

พวกลิงทั้งหมดเห็นด้วย จึงยังไม่มีตัวใดลงดื่มน้ำ ทุกตัวนั่งคอยพญาลิงด้วยความหิวกระหาย จนกระทั่งพญาลิงมาถึง

"พวกเจ้าดื่มกินน้ำแล้วหรือ" พญาลิงถาม
"ยังเจ้านาย...ยัง" พวกลิงร้องบอกกันขรม
"ทำไมล่ะ"
"สระน้ำนี้ พวกเรายังไม่เคยลงกิน เลยต้องรอไว้ถามท่านก่อน"
"ดีมาก" พญาลิงพูดปนหัวเราะ จากนั้นก็ได้เดินตรวจดูรอยเท้าของคนและสัตว์รอบๆ สระ ก็เห็นแต่เฉพาะรอยเท้าลง ไม่เห็นรอยเท้าขึ้น ก็รู้ได้ทันทีว่าสระน้ำนี้มีรากษสน้ำรักษาอยู่ และคอยจับคนและสัตว์ทั้งหมดที่ลงไปในสรกินเป็นอาหาร ฉะนั้น สัตว์และคนที่ลงไปจะไม่มีโอกาสได้กลับขึ้นมาอีกเป็นอันขาด

"ดีแล้วที่พวกเจ้าไม่ลงไปในสระนี้" พญาลิงร้องบอกบริวาร
"ทำไมหรือ เจ้านาย" พวกลิงบริวารร้องถาม
"สระน้ำนี้มีรากษสน้ำรักษาอยู่ ใครที่ลงไปจะถูกมันจับกินหมด"
"เจ้านายรู้ได้อย่างไร"
"ข้าเดินดูรอบสระเมื่อตะกี้นี้ เห็นมีแต่รอยเท้าลง ไม่เห็นรอยเท้าขึ้นมาเลย แสดงว่าใครก็ตามที่ลงไปแล้วไม่มีโอกาสกลับขึ้นมาอีกเลย เพราะถูกรากษสจับกินหมด พวกเจ้าก็เกือบไปแล้ว"

พวกลิงบริวารได้ฟังดังนั้นแล้วขนลุกเกรียวด้วยความกลัว ต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่กและเริ่มเข้าจับกลุ่มกัน ลิงบางตัวที่ขี้กลัวก็ถึงกับเบีบดลิงตัวอื่นๆ เสียชิด

ฝ่ายรากษสน้ำ ครั้งแรกที่เห็นเหยื่ออันโอชะมากันเป็นฝูงก็ดีใจ จึงคอยดักซุ่มอยู่ในสระน้ำ แต่เมื่อไม่เห็นเหยื่อลงไปสักที จึงโผล่ขึ้นมาจากน้ำ พวกลิงบริวารเห็นแล้วต่างตกใจอกสั่นขวัญหนี เพราะรากษสน้ำมีรูปร่างน่าเกลียดน่ากลัว ท้องเขียว หน้าขาว มือเท้าแดง ยิ่งเห็นรากษสน้ำลุยน้ำขึ้นมาหาก็ยิ่งกลัวมากขึ้นถึงขั้นนั่งเบียดกันเป็นกระจุก

"พวกท่านมัวนั่งกันอยู่ทำไม" รากษสน้ำถามแล้วเชิญชวน
"น้ำในสระใสเย็น เชิญท่านลงไปดื่มกินเถิด"

เสียงรากษสน้ำพูดดังก้อง พวกลิงเล็กๆ หลับตาปี๋ พญาลิงมองดูบริวารแล้วหันมาทางรากษสน้ำ
"ท่านเป็นรากษสน้ำสิงอยู่ที่นี่ใช่ไหม" พญาลิงถาม
"ใช่..." รากษสตอบ
"คนที่ลงไปในสระน้ำนี้ ท่านมีสิทธิ์จับกินใช่ไหม"
"ใช่...เรามีสิทธิ์จับกินได้หมด พวกท่านทั้งหมดที่อยู่นี่ หากลงไปในสระเราก็มีสิทธิ์จับกิน"
"ท่านมีสิทธิ์" พญาลิงพยักหน้า "แต่พวกเราจักไม่ยอมให้ท่านจับกินหรอก"
"พวกท่านต้องการดื่มน้ำมิใช่หรือ" รากษสถามกลับ
"ใช่...พวกเราต้องการดื่มน้ำ แต่จักดื่มโดยวิธีที่จะไม่ถูกท่านจับกิน" พญาลิงตอบ

รากษสน้ำรู้สึกมึนงงในคำพูดของพญาลิง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมานั้น ยังไม่เคยเห็นใครดื่มน้ำในสระโดยไม่ถูกเขาจับตัวกิน
"ท่านจักดื่มน้ำโดยวิธีใด" เขาถาม
"พวกเราจักใช้หลอดดูดดื่ม" พญาลิงตอบ

ขณะที่รากษสน้ำกำลังงุนงงอยู่นั้น พญาลิงก็สั่งให้ลิงบริวารทุกตัวนำต้นอ้อมาตัวละต้น ให้เด็ดโคนเด็ดปลายจนเหลือเป็นลำยาว พญาลิงเองก็ทำเช่นนั้น จากนั้นจึงหยิบลำไม้อ้อ ของตัวเองมาตั้งอธิฐาน

"ด้วยอำนาจบุญบารมีที่ข้าพเจ้าสั่งสมอบรมมา ขอให้ข้างในไม้อ้อลำนี้จงเป็นโพรงตลอดไป"

ครั้งตั้งจิตอธิฐานแล้ว พญาลิงก็เป่าลงไปในลำไม้อ้อ ผลปรากฏว่า ทันใดนั้นเองลำไม้อ้อทั้งลำก็ทะลุถึงกันหมด สามารถใช้เป็นหลอดดูดน้ำในสระดื่มได้

เมื่อตั้งจิตอธิฐานเป่าไม้อ้อของตนเองทะลุเป็นโพรงถึงกันแล้ว พญาลิงก็ตั้งจิตอธิฐานเป่าไม้อ้อของบริวารทั้ง ๘๐,๐๐๐ ตัวให้ทะลุดป็นโพรงพร้อมกัน รวมทั้งต้นอ้อที่ขึ้นอยู่บริเวณนั้นด้วย จากนั้น พญาลิงก็สั่งให้พวกลิงบริวารกระจายกันล้อมสระแล้วหย่อนลำไม้อ้อลงไปในสระ พญาลิงดูดน้ำแล้วพวกลิงก็ดูดตาม ทั้งพญาลิงและพวกลิงบริวารต่างพากันนั่งดูดน้ำจากสระด้วยลำไม้อ้ออยู่ริมสระจนอิ่มน้ำ โดยที่รากษสน้ำไม่สามารถจะจับกินได้ เนื่องจากไม่ได้ลงไปในสระอันเป็นเขตครอบครองของรากษสน้ำนั้น

   นิทานธรรมเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้นำที่ฉลาดล้ำลึก เมื่อมีภัยเกิดขึ้น ย่อมไม่หวาดกลัวหรือตื่นเต้น พยายามใช้ความรอบคอบแก้ปัญหา ส่วนบริวารที่ดีเคารพในคำสั่งของผู้นำ ก็จะช่วยให้แก้ปัญหาได้ง่ายและเร็วยิ่งขึ้น เหมือนพญาลิงกับบริวารฉะนั้น


หน้าแรก พระพุทธศาสนา ประวัติพระพุทธสาวก หัวข้อธรรม ธรรมปฏิบัติ ศาสนพิธี วันสำคัญทางศาสนา ทศชาติชาดก วิทยุธรรมะไทย
พุทธศาสนสุภาษิต พจนานุกรมพุทธศาสน์ ทำเนียบวัดไทย คลังแสงแห่งธรรม พระพุทธศาสนาในเมืองไทย ข่าวธรรมะ กิจกรรมธรรมะ สมุดเยี่ยม
ธรรมะไทย - dhammathai.org Warning: include(../useronline.php): failed to open stream: No such file or directory in /home/dhammathai/domains/dhammathai.org/public_html/dhammastory/story05.php on line 533 Warning: include(../useronline.php): failed to open stream: No such file or directory in /home/dhammathai/domains/dhammathai.org/public_html/dhammastory/story05.php on line 533 Warning: include(): Failed opening '../useronline.php' for inclusion (include_path='.:/usr/local/lib/php') in /home/dhammathai/domains/dhammathai.org/public_html/dhammastory/story05.php on line 533