คงยังพอจำกันได้สำหรับโครงการ "ปฏิบัติธรรมไม่ถือเป็นวันลา" แนวคิดของสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ ที่เคยเสนอต่อคณะรัฐมนตรี จนได้รับความเห็นชอบไปเมื่อวันที่ 20 มกราคม 2547 อนุมัติให้เจ้าหน้าที่ของรัฐเข้ารับการอบรมปฏิบัติธรรม ในเบื้องต้นให้ทดลองดำเนินโครงการเป็นระยะเวลา 1 ปี จากนั้นก็ค่อยมาว่ากันใหม่หลังจากรายงานผลการประเมิน ว่าสมควรอนุมัติให้เป็นโครงการระยะยาวเวลา 1 ปี จากนั้นก็ค่อยมาว่ากันใหม่หลังจากรายงานผลการประเมิน ว่าสมควรจะอนุมัติให้เป็นโครงการระยะยาวต่อไปหรือไม่ ซึ่งตลอดปี 2547 ที่ผ่านมา ปรากฏว่าได้รับความสนใจจากเหล่าบรรดาข้าราชการเป็นอย่างมาก เพราะนอกจากจะได้ไปปฏิบัติธรรมโดยไม่ถือเป็นวันลาแล้ว ยังได้มีการหยิบยกประเด็นเรื่องการปฏิบัติธรรมเพื่อความก้าวหน้าในหน้าที่การงานขึ้นมานำเสนอ โดยถือเป็นเงื่อนไขให้ผู้ที่จะเลื่อนตำแหน่งต้องผ่านการปฏิบัติธรรมตามโครงการ ใครไม่เข้าร่วมอาจเสียเปรียบเพราะคุณสมบัติไม่ครบถ้วน อะไรประมาณนั้น

ปัจจุบันได้ผ่านช่วงที่คณะรัฐมนตรีให้สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติทดลองดำเนินงานไปเรียบร้อยแล้ว ปรากฏว่าโครงการปฏิบัติธรรมโดยไม่ถือเป็นวันลาได้เงียบหายไป จนบัดนี้เวลาล่วงมาจวนจะครบ 2 ปีอยู่อีกแค่ไม่กี่เดือน หลายคนห่วงใยว่าโครงการปฏิบัติธรรมอันบรรเจิดสรุปแล้วมีทีท่าว่าจะรอดหรือร่อแร่ จะอยู่หรือจะยุบ จดจ่อรอลุ้นทั้งหลวงพ่อหลวงพี่ ส่วนเจ้าหน้าที่ของรัฐและประชาชนที่ได้มีโอกาสเข้าร่วมโครงการ ต่างบอกเล่าความรู้สึกในทำนองเดียวกัน ภายหลังได้ปฏิบัติธรรมว่าต้องการให้โครงการลักษณะนี้ดำเนินการต่อไป เพราะพบว่าจิตใจผ่อนคลายเกิดความสงบและมีอารมณ์มั่นคง เข้าใจในกฎแห่งกรรมและจะมุ่งปฏิบัติตนตามหลักธรรมทางพระพุทธศาสนา มีความตั้งใจที่จะปฏิบัติงานในฐานะที่เป็นบุคลากรขององค์กรอย่างเต็มกำลังความสามารถ มีความอดทนอดกลั้นต่อสภาวะที่เกิดจากความกดดันจากการทำงาน จนเมื่อเร็วๆ นี้ สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติจึงได้จัดประชุมประเมินผลโครงการปฏิบัติธรรมฯ ณ วัดไร่ขิง จังหวัดนครปฐม เพื่อพิจารณาหารือเกี่ยวกับการรายงานผลการประเมินโครงการปฏิบัติธรรมเฉลิมพระเกียรติเพิ่มประสิทธิภาพในการปฏิบัติงาน "ปฏิบัติธรรมโดยไม่ถือเป็นวันลา" ขณะนี้ได้ปรากฏออกมาเป็นเอกสารฉบับสมบูรณ์เรียบร้อยแล้ว โดยคณะผู้ประเมินผลจากวิทยาลัยการบริหารรัฐกิจ มหาวิทยาลัยบูรพา เอกสารฉบับนี้พร้อมจะนำเสนอต่อคณะรัฐมนตรีอีกครั้ง เพื่อพิจารณาและตัดสินใจได้ว่าโครงการปฏิบัติธรรมโดยไม่ถือเป็นวันลาคุ้มค่ากับการลงทุน เป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาสังคมและประเทศชาติมากน้อยเพียงใดหรือไม่ พระเถรานุเถระที่ร่วมประชุมต่างแสดงความคิดเห็นพ้องกันว่า แม้งานด้านการเผยแผ่พระพุทธศาสนา และการฝึกอบรมปฏิบัติธรรมให้แก่ประชาชนจะเป็นหน้าที่ของพระสงฆ์โดยปกติอยู่แล้ว แต่สิ่งสำคัญที่เกื้อกูลกันคือการดำเนินงานในเชิงนโยบายของภาครัฐ ที่ต้องอาศัยความจริงจังที่จะนำหลักธรรมในพระพุทธศาสนามาเป็นแนวทางในการพัฒนาคนและประเทศชาติ มีความต่อเนื่องไม่ทำแบบหยุดๆ หย่อนๆ ซึ่งแน่นอนว่านั่นจะไม่ใช่โครงการปฏิบัติธรรมแบบบังคับ "ชาตินี้ครั้งเดียว"

ชาวพุทธจะมีโอกาสได้เห็นภาพสังคมแห่งการปฏิบัติธรรมแบบ "ตลอดปีตลอดชาติ" เกิดขึ้นในประเทศไทยให้สมกับที่เป็นเมืองพุทธ มีพุทธมณฑลเป็นศูนย์กลางพระพุทธศาสนาโลกหรือไม่ เอกสารรายงานผลการประเมิน...เล่มนั้น...ช่วยได้หรือช่วยไม่ได้ โครงการจะอยู่หรือยุบ ผู้ที่มีอำนาจตัดสินใจเท่านั้นที่จะให้คำตอบ