|
ย้อนหลังกลับไป เมื่อวันที่
15 ตุลาคม 2545 ชาวบ้านต่างเดินทางไปที่วัดสนมลาว
หมู่ที่ 2 ต.โคกแย้ อ.หนองแค จ.สระบุรี
 ด้วยเกิดเหตุปรากฏการณ์ความมหัศจรรย์
ภายหลังการมรณภาพลงอย่างสงบของ "หลวงพ่อผินะ
ปิยธโร" สิริอายุ 89 ปี เจ้าอาวาสวัดสนมลาว
ร่างหลวงพ่อผินะนั่งหมดลมหายใจในท่านั่งขัดสมาธิอย่างสงบ
เหตุที่ไม่ปกติเพราะท่านมรณภาพเวลาประมาณ 05.14
น. แต่เวลาล่วงเลยกว่า 12 ชั่วโมงแล้วร่างกายเนื้อตัวท่านยังอ่อนนิ่ม
ไม่คล้ายดังคนที่หมดลมหายใจแต่อย่างใด
ก่อนหน้านี้หลวงพ่อผินะได้ทำหนังสือเขียนสั่งไว้
มีใจความว่า "เมื่อฉันละสังขาร ขอให้ปฏิบัติตามนี้
คือ ห้ามฉีดยาศพโดยเด็ดขาด ให้เก็บศพไว้ในสภาพนั่งขัดสมาธิ
ให้บรรจุศพไว้ในที่เตรียมไว้ ณ สุสานผินะ ไม่ต้องมีการสวดศพ
ไม่ต้องบอกคนมาก ห้ามเผาศพโดยเด็ดขาด" สั่ง
ณ วันที่ 4 ตุลาคม 2545 ลงชื่อ พระผินะ ปิยธโร พระอาจารย์ใหญ่ประธานคณะปฏิบัติธรรม
วัดสนมลาววิหาร
พระพิศาลมงคลวัตร
เจ้าคณะจังหวัดสระบุรี (ธรรมยุต) กล่าวว่า ได้ทำการบรรจุศพในวันที่
16 ตุลาคม 2545 และทำตามที่ท่านสั่งไว้ โดยสั่งช่างทำโลงแก้ว
บรรจุศพในท่านั่งขัดสมาธิ และนำไปตั้งไว้ที่สุสานผินะ
ที่ท่านสั่งให้สร้างไว้แล้ว
ประวัติหลวงพ่อผินะ ปิยธโร มีนามเดิมว่า ทวาย หาญสาริกิจ
เกิดเมื่อวันที่ 1 มีนาคม 2456 บ้านหัวลำโพง อ.ทัพทัน
จ.อุทัยธานี
วัยเด็กหลวงพ่อมีโรคประจำตัวรักษาไม่หาย
หลังการร้องไห้ทุกครั้ง จะต้องมีอาการชัก จนหน้าเขียว
โยมมารดาพาไปหาหมอรักษาโรค แต่อาการไม่ดีขึ้น ครั้นพอหมดหนทางจึงได้พาบุตรชายไปหาหลวงพ่อสิน
เจ้าอาวาสวัดหนองเตา ต.โนนขี้เหล็ก อ.เมือง จ.อุทัยธานี
หลวงพ่อสินระบุว่า
ชื่อทวาย เป็นกาลกิณี ได้เปลี่ยนชื่อใหม่เป็นผินะ
มาจากคำว่าผิน แปลว่า หันหน้า, หันหลัง, เปลี่ยนทิศทาง,
ไม่แยแส, หรือเลิกคบกัน นับแต่นั้นอาการดังกล่าวได้ทุเลาลง
พ.ศ.2481 บิดาได้ล้มป่วยและเสียชีวิต
จึงได้บรรพชาเป็นสามเณร เพื่ออุทิศส่วนกุศล พออายุครบบวชจึงได้เข้าพิธีอุปสมบท
ณ วัดหนองเต่า โดยมีพระครูอุดมคุณาภรณ์ เจ้าคณะอำเภอทัพทัน
เป็นพระอุปัชฌาย์, พระมหาอำนวย เป็นพระกรรมวาจาจารย์
ในระหว่างเป็นพระภิกษุพระผินะได้ขออนุญาตเจ้าอาวาสออกไปจำพรรษาที่วัดเกาะเทโพ
อ.มโนรมย์ จ.ชัยนาท ได้ศึกษาพระธรรมจากหลวงตาคำ
ให้รู้ถึงสังขารร่างกายมนุษย์และสัตว์ ล้วนมีเกิด
แก่ เจ็บ ตาย ร่างกายเน่าเปื่อย
พ.ศ.2481 ท่านสอบได้นักธรรมตรี
และออกธุดงค์ ฝึกปฏิบัติกัมมัฏฐาน ณ วัดถ้ำตะโกพุทธโสภา
อ.ท่าวุ้ง จ.ลพบุรี ก่อนจะเดินธุดงค์ไปในหลายจังหวัด
ในภาคเหนือ ใต้ ประเทศพม่า ลาว เขมร อินเดีย
พ.ศ.2485 พระผินะได้ศึกษาและปฏิบัติธรรมกับหลวงปู่มั่น
วัดป่าสุทธาวาส จ.สกลนคร, หลวงปู่ฝั้น อาจาโร, หลวงตามหาบัว
ญาณสัมปันโน และพระอาจารย์อีกหลายรูปที่ได้ฝากตัวเป็นลูกศิษย์
พ.ศ.2527 หลวงพ่อผินะจาริกธุดงค์ผ่านมาถึงวัดโบราณ
บ้านสนมลาวเขาโบถส์ ต.โคกแย้ อ.หนองแค จ.สระบุรี
เป็นวัดร้าง
แต่มีสถานที่เหมาะสำหรับการปฏิบัติธรรม
ชาวบ้านจึงนิมนต์ให้จำพรรษาที่วัดแห่งนี้
ปัจจุบันกลายเป็นวัดสนมลาว
และกรมศิลปากรได้ขึ้นทะเบียนอย่างเป็นทางการ
หลวงพ่อผินะเคยปรารภกับคณะศิษยานุศิษย์ว่า
สถานที่แห่งนี้มีความเหมาะสมใช้เป็นที่ละสังขาร
และได้มอบหมายให้จัดสร้างเตรียมไว้ล่วงหน้า เป็นอ่างน้ำด้านล่าง
ที่ใส่สังขารอยู่ด้านบน อันเป็นปริศนาธรรม หมายถึงการอยู่เหนือพ้นน้ำ
ดังเช่น บัวสี่เหล่าที่พระพุทธองค์ได้ทรงกล่าวเทศนาไว้
หรืออีกนัยหนึ่งคือ เหนือการตาย เวียนว่ายตายเกิด
สำหรับสุสานที่เก็บสังขารหลวงพ่อผินะ
คณะศิษยานุศิษย์ได้จัดสร้างเจดีย์ ลักษณะคล้ายองค์พระปฐมเจดีย์ครอบไว้
สูงประมาณ 10 เมตร ด้านหน้ามีรูปหลวงพ่อผินะ ใต้ฐานเจดีย์เป็นน้ำ
มีปลาแหวกว่าย
ทุกวันจะมีสาธุชนที่ศรัทธาเลื่อมใสเดินทางมากราบไหว้สังขารหลวงพ่อผินะที่บรรจุในโลงแก้วอยู่เป็นประจำ
ในโอกาสนี้วัดสนมลาววรวิหารเตรียมจัดพิธีทำบุญครั้งยิ่งใหญ่
เพื่อแสดงมุทิตาจิตและอุทิศส่วนกุศลแด่หลวงพ่อผินะ
ในช่วงเทศกาลออกพรรษา ประจำปี 2548
|
