ในอดีตกาลเล่ามาว่า พระยาอชาติศัตรูเคยเกิดเป็นมาณพชื่อว่า สัญชีวมาณพ ได้ไปศึกษากับฤาษีตนหนึ่ง ที่มีชื่อเสียง มีลูกศิษย์ ๕๐๐ คน อาศัยอยู่ในเมืองพาราณสี สัญชีวมาณพได้รำเรียนมนต์ปลุกผีพรายจนสำเร็จ

     อยู่มาวันหนึ่งได้เดินทางเข้าป่ากับเพื่อน ๆ พบเสือตายตัวหนึ่ง จึงคิดลองวิชาที่เรียนมา จึงเริ่มร่ายมนต์ปลุกผี ให้เป็นขึ้นมา เพื่อนๆ มาณพต่างวิ่งหนีขึ้นต้นไม้พอเสือฟื้นขึ้นมาได้ เห็นมาณพนั่งร่ายวิชาอยู่ จึงโดดเข้ากัดคอมาณพตาย และคาบเข้าป่าเอาไปกินเป็นอาหาร

นิทานเรื่องนี้สอนเราว่า : ไม่ควรบูชาซึ่งสิ่งไม่ควรแก่การบูชา มันอาจจะนำมาซึ่งโทษและความตายได้ การใช้สมาธิวิชาในทางที่ผิดย่อมนำความหายนะมาสู่ตนได้