|
1. ความนำ
********
ภาษาบาลี(Pali) สันสกฤต(Sanskrit) ฮินดี(Hindi)
และอังกฤษ(English) จัดอยู่ในตระกูลภาษาอินโด-ยุโรป(Indo-European)
ที่มีลักษณะธรรมชาติเฉพาะทางโครงสร้างประโยคและการเรียงคำในประโยคเป็นของตนเอง
แตกต่างจากภาษาไทยซึ่งอยู่ในตระกูลภาษาไทยคำโดด ซิโน-ทิเบตัน(Sino
Tibetan ;Thai Group)
ภาษาตระกูลอินโด-ยุโรป เป็นภาษาที่มีการแจกรูปคำ
หรือการผันคำโดยการลงวิภัตติ อุปสรรค นิบาต และปัจจัยที่หน้าคำบ้าง
หลังคำบ้าง และการเปลี่ยนรูปคำบ้าง พยางค์ท้ายคำบ้าง เพื่อให้รู้ว่าคำนั้น
ทำหน้าที่อะไรในประโยค
จากประสบการณ์ที่สอนภาษาบาลีพระภิกษุสามเณรในสำนักเรียนพระปริยัติธรรมแผนกบาลีและสอนภาษาสันสกฤต
ฮินดี ให้แก่นิสิตในมหาวิทยาลัยมา ๑๐ กว่าปี ทำให้เห็นปัญหาที่ทำให้คนไทยเราไม่เข้าใจเมื่อเรียนภาษาตระกูลนี้
เหตุเพราะไม่เข้าใจธรรมชาติระบบโครงสร้างประโยคในภาษาเหล่านี้นั่นเอง
ดังนั้น จึงเขียนบทความนี้ขึ้นเพื่อเผยแพร่และแลกเปลี่ยนประสบการณ์ระหว่างท่านผู้รู้และสาธารณชน
ซึ่งเป็นวิธีการหนึ่งที่ช่วยทลายกำแพงภาษา ส่งเสริมสื่อสารความเข้าใจอันดีต่อกัน
และรู้จักใช้ภาษาสร้างสรรค์สันติภาพให้เกิดมีในโลก เพื่อมนุษยชาติอยู่ร่วมกันอย่างเป็นเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุข
เพื่อนร่วมศาสนา เพื่อนร่วมภาษา เพื่อนร่วมชาติ และญาติร่วมโลก
อ่านต่อ >>
http://www.dhammathai.org/webboard/view.php?No=4577
|
หน้าแรก 
