โดยปกติที่วัดที่บ้านของเจ้าอยู่เณรจะออกบิณฑบาต ส่วนเจ้าอาวาสจะไม่ออกบิณฑบาต แต่วันไหนที่ได้อาหารอร่อย เจ้าอาวาสจะฉันท์หมด เหลือแต่อาหารไม่อร่อยให้เณร กับเด็กวัด

มีวันหนึ่งเณรก็แกล้งเจ้าอาวาสโดยยัดพริกขี้หนูใส่ในอาหารให้เจ้าอาวาสฉันท์ พอข้าพเจ้าไปวัดเณรก็เล่าเรื่องนี้ให้ข้าพเจ้าและพี่สาวฟัง พอฟังเสร็จแล้วทั้งข้าพเจ้าและพี่สาวก็หัวเราะ เพราะว่าขำมากๆ แบบนี้ข้าเจ้าและพี่สาวผิดศีลข้อไหน บาปมากไหมค่ะ ที่หัวเราะแบบนี้ ตายไปตกนรกไหม

อีกอย่างเจ้าอาวาสองค์นี้ไม่ค่อยมีใครศรัทธาเท่าไร เวลามีกิจนิมนต์หากดูแล้วเจ้าภาพไหนรวยก็จะแย่งไป เวลาได้เครื่องสังฆทานมาก็ให้พี่สาวนำไปขาย ขอถามว่าทั้งคนซื้อและคนขายเครื่องสังฆทาน เช่นกระดาษทิชชู สบู่ แป้ง และอื่นๆ บาปมากไหมค่ะ ตายไปแล้วจะเป็นเปรตไหม

และเจ้าอาวาสองค์นี้ก็มีพี่ชายบวชที่วัดนี้เหมือนกัน แต่สวดอะไรก็ไม่ค่ยได้ ทั้งพี่สาวและข้าพเจ้าคอยสังเกตุ ดู ส่วนใหญ่จะท่องผิด แบบนี้ทั้งข้าพเจ้าและพี่สาวบาปไหมค่ะ ที่คอยจับผิดพระ

บาปแน่นอนค่ะ

เราคิดดีทำดีพูดดี
บุญกุศลก็อยู่ที่ตัวเรา

ของที่เราถวายพระไปแล้ว เราก็ได้บุญแล้ว บุญอยู่กับตัวเรานี่แหล่ะ ไม่ต้องไปคิดว่าท่านจะเอาของนั้นไปทำอะไร ถ้าท่านทำไม่ดี อกุศลกรรม ความไม่ดีก็จะตกอยู่ที่ตัวท่านนั้นๆเอง

ถึงแม้พระบางรูปอาจทำไม่ดีจริงๆ ความไม่ดีก็อยู่กับตัวท่านไม่ได้อยู่ที่ตัวเรา เราอย่าไปเดือดร้อน ถ้าเราไปพูดไม่ดีให้ท่าน ความไม่ดีก็อยู่ที่ตัวเรา




ไม่ว่าพระท่านจะดีหรือไม่ดีท่านก็จะได้รับผลนั้น
ตัวเราทำดีหรือไม่ดีก็ได้รับผลนั้น
แต่การทำผิดกับผู้ที่มีศีลมากกว่าก็จะได้รับผลกรรมมากกว่า
เราไม่มีทางรู้ว่าพระท่านมีศีลมากน้อยแค่ไหน
ดังนั้น ไม่ว่าท่านจะเป็นอย่างไร(เวลาที่มีคนอื่นมาเล่าให้ฟัง)
ก็ควรวางใจเป็นกลางว่าใครทำสิ่งไหนก็ได้สิ่งนั้น
และสิ่งที่ทำไปแล้ว แล้วรู้ว่าไม่ควรก็อย่าทำอีก ก็จะดีต่อตัวเราค่ะ