เพราะความชื่นชมในสิ่งที่เค้าทำมีประโยชน์แก่บุคคลอื่นทำให้เกิดศรัทธาในตัวเค้าและในสิ่งที่เค้าทำพอเข้าไปรู้จักแล้วค้นพบว่าบางทีการได้รู้จักมากเกินไปก็ทำลายความรู้สึกดีดีที่มีให้รู้สึกเหนื่อยในสิ่งที่ได้รับรู้เพราะเป็นสิ่งที่ขัดต่อสิ่งที่รับรู้จากที่เคยรับรู้มาแต่ก็ยังผูกพันยังห่วงใยเค้าอยู่เสมอ จะต้องทำอย่างไรดีถึงจะลบสิ่งเหล่านี้ได้   

เพราะไม่มีสติครับ เมื่อคิดถึงก็มีสติรู้ว่ากำลงคิดอยู่ ความคิดนั้นเกิดขึ้นแล้ว คงอยู่ช่วงสั้นๆ แล้วก็จางคลายไป สิ่งทั้งปวงล้วนไม่เที่ยง อย่าใส่ใจกับความคิดเลยครับ ความคิดคุณก็เช่นกัน เห็นใหมนั่นตอนแรกคิดศรัทธา ต่อมาคิดรู้สึกไม่ดี แล้วก็คิดถึงเขาอีกด้วยความห่วงใย ไม่ทราบว่าต่อไปมันจะคิดอะไรอีก อย่างนี้เรียกว่าเป็นความฟุ้งซ่าน หาประโยชน์อันใดไม่ สู้เอาเวลาไปฟังธรรมะ ทำบุญ เจริญสมาธิ วิปัสสนาไม่ได้ครับ เพราะเป็นไปเพื่อกำจัดความหลงหรือโมหะที่มีอยู่จนสร้างความทุกข์ให้ตนเองไม่หยุดหย่อนเลย