ผมเพิ่งปฎิบัติครับนั้งสมาธิอย่างเดียวเมื่อยมากก็เลยอยากทราบวิธีเดินจงกรมครับขอความกรุณาผู้รู้ช้วยชี้แนะด้วยครับ   

การเดินจงกลมนั้นไม่จำเป็นต้องใช้พื้นที่มากนะครับ แค่ 3-5 เมตรก็ทำได้สบาย
1.หาสถานที่สงบ ถ้าในสวนได้ยิ่งดี หรือถ้าไม่มีก็ในห้องก็ได้
2.ควรขับถ่ายให้เรียบร้อย แบบว่าร่างกายพร้อมจะเดินได้ประมาณ 30 นาทีถึง 1 ชั่วโมง
3.การเดินนั้นเดินเป็นเส้นตรงก็ได้แบบว่าเดินไปเดินกลับทางเดียวกัน หรือเป็นวงกลมก็ได้แล้วแต่ชอบ
4.ก่อนเริ่มเดินยืนตัวตรง มือขัดหลัง มือขวาจับข้อมือซ้าย มือซ้าีืยกำ หรือจะจับแบบสำรวมไม่ต้องขัดหลังก็ได้ีื เปลี่ยนมาจับด้านหน้าก็ได้ สำนักที่ผมไปเรียนมานั้นเขาบอกว่าข้อเสียของการจับข้อมือด้านหน้าโดยไม่ขัดหลังจะเกิดอาการกล้ามเนื้อเกร็งแถวๆปอดหรือหน้าอก ถ้าคนเป็นโรคหอบหืด อาจจะหายใจไม่ออกได้ เขาก็เลยให้ขัดมือด้านหลังแทนเมื่ออาการปวดเกิดขึ้น จะปวดแถวหัวไหล่เหมือนกล้ามเนื่อจะแตกออกมาอย่างงั้น แต่ก็ต้องอดทนกำหนด ว่าปวดหนอๆๆ จนมันหายไป
5.ก่อนจะก้าวเดินให้กำหนดยืนหนอ 5 ครั้ง โดยที่พิจจารณา ยืนหนอ ครั้งที่ 1 ตั้งแต่เบื้องบนคือหัวเราลงปลายเท้าว่ามีอะไรสวยงามบ้างมีอะไรที่สะอาดบ้าง ร่างกายเต็มไปด้วยของไม้สะอาดที่อยู่ภายใน ยืนหนอ ครั้งที่ 2 พิจจารณาตั้งแต่เบื้องต่ำขึ้นไปถึงเบื้องบนคือตั้งแต่เท้าถึงหัวเรา พิจจารณาแบบนี้ 5 ครั้ง เมื่อพิจจารณาครบ 5 ครั้งแล้ว ก็ลืมตา เมื่อจะก้าวเดินให้ก้มมองที่เท้าว่าจะเดินท้าวไหนก่อนแต่ส่วนมากเห็นเขาจะเน้นที่เท้าขวา
6.เมื่อกำหนดได้แล้วว่าเท้าไหน ให้กำหนดอีกว่า ขวาย่างหนอ หรือซ้ายย่างหนอ คือพูดในใจนะ เช่นยกส้นเท้าขวานิ้วเท้ายังแตะพื้นนะครับ ก็พูดในใจว่า ขวา พอขยับเท้าขวาไปข้างหน้า ให้พูดในใจว่า ย่าง เมื่อเท้าขวาถึงพื้น ให้พูดในใจว่าหนอ รวมคำก็จะได้ว่า ขวาย่างหนอ เรียกว่า ยกเหยียดวาง ขวาย่างหนอ ซ้ายย่างหนอ ทำช้าๆๆ แล้วกำหนดอย่าให้พลาด
7.การพลาดนั้นจะพลาดตอนไหนเป็นส่วนมาก ก็ตอนที่ มีเสียงเข้ามาเช่นเราได้ยินเสียง รถเครื่อง เสียงหมาเห่า เสียงคนคุยกัน เสียงนก เสียงลม เสียงของตก ....
8.เมื่อได้ยินเสียงพวกนี้แล้ว ให้กำหนดในใจทันที่ ขอย้ำว่าทันทีด้วยคำว่า เสียงหนอๆๆๆๆๆๆ จนกว่าเสียงนั้นจะหายไป ไม่ต้องไปสนใจ ไม่ต้องไปอยากรู้ที่มาของเสียง แล้วพร้อมกับหยุดการเดินทันที เพื่อไม่ให้สมาธิหลุดไป ถ้าเสียงนั้นยังไม่หายไปให้หลับตาเหงยหน้าขึ้น แล้วกำหนดต่อไปอีกจนกว่าเสียงนั้นจะหายไป
9.อาการสมาธิหลุดเป็นแบบไหน ก็คือเมื่อเราเดินไปทั้งๆที่เราไม่ได้กำหนดเมื่อเสียงเกิดขึ้น แล้วเรายังเดินเราย่างเท้าซ้ายไปข้างหน้า แต่กับพูดในใจว่าขวาย่างหนอ นั่นแหละหลุดไปแล้ว ต้องเริ่มใหม่
10.สมาธิไม่ได้หลุดเพราะเสียงอย่างเดียวนะ การมองเห็นคนเดินผ่านไปผ่านมาก็หลุด การสัมผัสตัวก็ทำให้หลุดได้
11. การกำหนด เสียงหนอ เมื่อได้ยินเสียง เห็นคนเดินเข้ามาก็กำหนดว่าเห็นหนอ มีการสัมผัสโดนตัวเรา ก็กำหนดว่ารู้หนอ
12.เมื่อจิตฟุ้งซ้านคิดไปในเรื่องอื่นโดยที่ไม่ใช่เรื่องการเดินจงกลมขณะนั้น ให้ใช้คำว่าคิดหนอ ถ้ายังไม่หายฟุ้งซ้านก็ให้กำหนดถี่ขึ้นอีก เช่น กำลังเดินดันไปนึกถึงผู้หญิง แม่ แฟน...ให้กำหนดทันทีว่า คิดหนอๆๆๆ
13.เมื่อมีการปวดเมื่อเกิดขึ้นให้กำหนดทันทีว่า ปวดหนอๆ ถ้าปวดมากๆ ( ถ้าอยากหายปวดนะ ต้องอดทนนะขอย้ำว่าต้องอดทนมากๆๆๆ กำหนดว่า ปวดหนอๆๆๆๆ จนกว่าจะหายปวด เมื่อหายปวดแล้วครั้งต่อไปก็จะไม่ปวดแล้ว หรือปวดน้อยลงไปอย่างมาก
14.เมื่อปวดเมื่อยเกิดขึ้นต้องอดทน ถ้าความอดทนของเราไม่สามารถชนะมันได้ เราก็ต้องแพ้มันต่อไป แต่ถ้าเราตั้งใจแบบว่า ตายเป็นตาย ต้องกำหนดว่าปวดหนอๆๆ จนมันหายไปให้ได้ เมื่อเราทำได้เราจะชนะและจะไม่ปวดมากอย่างเดิมแล้วบางคนไม่ปวดอีกเลยนะ แต่บางคนก็ปวดอีกแต่ปวดน้อยกว่าเดินมากๆ
15.อาการปวดนี้ที่ผมเคยเจอเรียกว่าน้ำตาไหลร้องเลย ถ้าท่านมีความอดทนมากขอรับรองว่า หายปวดแน่นอนครับ เพราะว่าลองมามากต่อมากแล้ว
16.ถ้ามีโรคที่เกี่ยวกับอาการเกร็งไม่ควรทำมากนะครับเพราะว่าอาจจะชักได้ แทนที่จะเป็นผลดีกลับเป็นผลร้ายเอาง่ายๆ
17.เมื่อเดินหมดระยะที่กำหนดแล้วก็กำหนดว่า หยุดหนอๆ 3 ครั้ง หลับตาด้วย แล้วก็ ทำกลับหลังหัน 4 จังหวะ ช้าๆๆ โดยการกำหนดไปด้วยว่า กลับหนอๆๆๆๆ 4 ครั้ง ตามเท้าของเรา ให้หันกลับมาทางเดิมพอดี แล้วก็ก่อนจะเดินก็ให้กำหนดยืนหนออีก 5 ครั้งแบบ ครั้งแรกคื พิจจารณาตั้งแต่เบื้องบนลงปลายเท้า ตั้งแต่ปลายเท้าถึงหัวเรา ว่าเป็นของไม่สะอาด 5 ครั้ง แล้วก็เดินต่อครับ
18.การเดินนั้น เมื่อเดินได้ 30 นาที หรือ 1 ชั่วโมง ก็ควรจะนั่งในเวลาที่เท่ากัน คือเดินเท่าไหร่นั่งเท่านั้น ก่อนจะนั่งก็ให้พิจจารณา ยืนหนอ 5 ครั้งด้วยครับ
ผมเห็นว่าหัดใหม่ๆ ลองทำแบบนี้ไปสัก 1 เดือน ก่อน แล้วแต่ต้องหาเวลานะครับแต่เวลาที่เดินจงกลมแล้วสมาธิตั้งมั่นที่สุดที่ผมลองดู ก็เวลา ตีสี่ถึง เจ็ดโมงเช้า แล้วผลเป็นที่น่าพอใจมากๆ ได้ผลอย่างไรก็บอกมั่งนะครับ