ในโอกาสที่จะถึงวันแม่แล้ว ผมขอพูดถึงเรื่องการกตัญญูกตเวทีหน่อยครับ  

 การทำตอบแทนแก่ท่านทั้งสอง เราไม่กล่าวว่าเป็นการทำได้โดยง่าย ท่านทั้งสองคือใคร คือ

มารดาและบิดาถึงบุตรจะมีอายุ ๑๐๐ ปี มีชีวิตอยู่ ๑๐๐ ปี ประคับประคองมารดาด้วยบ่าข้างหนึ่ง

ประคับประคองบิดาด้วยบ่าข้างหนึ่ง ปฏิบัติท่านทั้งสองนั้นด้วยการอบกลิ่น การนวด การให้อาบ

น้ำ และการบีบนวด และแม้ท่านทั้งสองนั้นจะถ่ายอุจจาระและปัสสาวะลงบนบ่าของเขานั่นแล การกระทำ

อย่างนั้นยังไม่ชื่อว่าอันบุตรได้ทำ หรือทำตอบแทนแก่มาราดาและบิดาเลย ถึงบุตรจะสถาปนามารดาและ

บิดาไว้ในราชสมบัติซึ่งเป็นเจ้าเหนือหัวแห่งแผ่นดินใหญ่ที่มี รัตนะ ๗ ประการมากมายนี้ การกระทำอย่าง

นั้นยังไม่ชื่อว่าอันบุตรได้ทำ หรือทำตอบแทนแก่มารดาบิดาเลย ข้อนั้นเพราะเหตุไร เพราะมารดาและ

บิดามีอุปการะมาก บำรุงเลี้ยง แสดงโลกนี้ แก่บุตรทั้งหลาย

ส่วนบุตรคนใด ให้มารดาและบิดาผู้ไม่ศรัทธา สมาทานตั้งมั่น ดำรงอยู่ในศรัทธาสัมปทา ( ความถึง

พร้อมด้วยศรัทธา) ให้มารดาและบิดาผู้ทุศีล สมาทานตั้งมั่น ดำรงอยู่ในศีลสัมปทา ( ความถึงพร้อมด้วย

ศีล) ให้มารดาและบิดาผู้ตระหนี่ สมาทานตั้งมั่น ดำรงอยู่ในจาคสัมปทา ( ความถึงพร้อมด้วยการเสีย

สละ) ให้มารดาบิดาผู้ไม่มีปัญญา สมาทานตั้งมั่น ดำรงอยู่ในปัญญาสัมปทา ( ความถึงพร้อมด้วย

ปัญญา)

ด้วยเหตุเพียงเท่านี้แล การกระทำอย่างนั้นอันบุตรได้ทำและทำตอบแทนแก่มารดาบิดา  

 สรุปว่าการตอบแทนพระคุณพ่อแม่ที่ถูกต้องคือ  

 ๑. ให้พ่อแม่ของเราถึงพร้อมด้วยศรัทธาในพระพุทธศาสนา  

 ๒. ให้พ่อแม่ของถึงพร้อมด้วยศีล  

 ๓. ให้พ่อแม่ของเราถึงพร้อมด้วยการเสียลสละ  

 ๔. ให้พ่อแม่ของเราถึงพร้อมด้วยปัญญา  


            ถ้าลูก ๆ คนใดทำได้ดังนี้ลูกคนนั้นจะเป็นลูกที่ประเสริฐมาก  

 เจริญในธรรมครับ  

 ว.วุฑฺฒิวรญฺญู  

 ที่มา : พระสุตตันปิฎก อังคุตตรนิกาย ทุกนิบาต สมจิตตวรรค หน้า ๗๗