วิปัสสนาจารย์จบพระไตรปิฎก​ สอนลูกศิษย์ใส่ดี​ แปดสำนักใหญ่​ แต่ตนเองใส่ดีไม่เป็นจึงโดนตำหนิว่าเป็นครูคำภีร์เปล่า
สอนได้แต่ตนเองทำไม่ได้​ รู้สึกเสียใจจึงไปขอให้สามเณรลูกศิษย์​อรหันต์อายุ​ 7 ขวบ​ สอนให้​ เณรรู้ว่าอาจารย์ถือตัวหัวดื้อก็เลยไม่รับสอน​

ครูคำภีร์เปล่ากราบขอร้องว่าช่วยเป็นอาจารย์สอนใส่ดีให้เถิด​ จะให้ลุยน้ำ​ ลุยไฟ​ อะไรก็ยอม​

เณรน้อยจึงทดสอบบอกว่าให้เก็บดอกบัวในสระดินโคลนมาบูชาธรรม​

ครูคำภีร์เปล่าก็ยอมลงน้ำทั้งที่ห่มผ้าไหมราคาแพง​ พอชายจีวรเปียกน้ำ เณรน้อยก็เรียกกลับมาแล้วสอนใส่ดีให้ว่าเรามีตา​ หู​ จมูก​ ลิ้น​ กาย​ ใจ​ หกทาง

ถ้าเราจะจับเหี้ยใส่ร้ายก็ปิด​ตา​ หู​ จมูก​ ลิ้น​ กาย​ รู้ทันที่ใจก็จะจับเหี้ยใส่ร้ายได้ด้วยการใส่ใจรู้ทันจะคิดดับๆ​ ก็ใส่ดีได้​
ปราบใส่ร้ายได้ทั้งหมด​ เพราะถ้าเหี้ยใส่ร้ายครองโลกก็จะลุกเป็นไฟ​ ไหม้เป็นเขม่า​ ภัยพิบัติจะเกิดขึ้น​ ฝนแล้ง​ น้ำท่วม พายุเข้า​ โจรผู้ร้ายมาก​ เกิดสงครามล้างโลก​ เกิดจากตัวใส่ร้ายเป็นต้นเหตุ​

จากสายสืบนิสัยศาสตร์​

(โลกคืออายตนะ​ คือหมู่สัตว์​ คือจักรวาล)​