ดิฉันอยู่กินกับคนสิงคโปร์มา12ปี ไม่มีลูกด้วยกัน สามีเป็นคนขี้เหนี่ยวและขี้หึงมาก ระแวงผู้ชายทุกคนที่ดิฉันคุยด้วย ทั้งเพื่อนบ้าน เพื่อนเล่นกีฬา ไม่ชอบให้สุงสิงกับใครๆทั้งสิ้น เงินแต่ละเดือนไม่ให้ใช้ นอกจากซื้อข้าวของไว้ให้กินทุกๆวันเท่านั้น ปัญหาสะสมมาจนกระทั่งวันนี้ ความเครียดมาเยือน ดิฉันขะยักแขยงตัวเองที่ครั้งล่าสุด ดิฉันต้องกราบเพื่อขอเงินและดิฉันจะเดินจากไปโดยไม่กลัวอะไรทั้งสิ้น ความรักมันไม่เหลือ มีแต่ความเกลียด ความแค้นกรุ่นในใจ สามีอยากหย่าเพราะบอกว่ากลัวเรื่องธุรกิจ ดิฉันก็ไปหย่าให้ สามีซื้อบ้านและรถก็ไม่ได้เป็นชื่อดิฉัน ทุกอย่างดิฉันไม่สนใจและยึดติดกับพวกนี้ เพราะเคยอ่านธรรมมะมาบ้าง ก็สบายใจ ดิฉันคิดว่าดิฉันเป็นคนดีคนนึง ไม่เคยนอกใจ ไม่เคยโลภสมบัติของเขา คิดว่าถ้าเขาไม่เห็นค่าของเรา ก็ไม่เป็นไร อยากให้เขาได้อยู่คนเดียวหรือเจอคนที่เขาคิดว่าดีกว่าดิฉัน ดิฉันไม่มีสมบัติอะไรเลยค่ะ ตัวคนเดียวจริงๆ ไม่ได้ทำงาน ไม่รู้จะเริ่มอย่างไร จุดไหนดีเพระอายุเกินเลขสี่แล้ว อยากหมดเวรตัดกรรมกับผู้ชายคนนี้มาก