นางกัญญารัตน์ ตาเสือ หรือ "พยอม"
อายุ 38 ปี อยู่บ้านเลขที่ 117 หมู่ 4 ต.วังหลุม อ.ตะพานหิน จ.พิจิตร
เปิดเผยทั้งน้ำตา ด้วยความเจ็บปวดสุดทรมานว่า เมื่อ 20 ปีก่อน
แต่งงานกับสามีเป็นชาวสระบุรี มีบุตรเป็นหญิงด้วยกัน 3 คน
และสามีมีอาชีพเป็นคนฆ่าหมูในโรงฆ่าสัตว์
ส่วนตนเองทำหน้าที่ผ่าท้องชำแหละสุกรที่สามีฆ่า
เหมือนเวรกรรมมีจริงเร็วทันตาเห็น ต่อมา นางพยอม
ตั้งท้องลูกสาวคนที่ 3 แทนที่จะเหมือนกับคนปกติ แต่กลับกลายเป็นว่า

ตั้งท้องนานถึง 3 ปี ไปหาหมอก็บอกว่าตั้งท้องมีบุตรแต่ในท้องมีแต่รก ตัวเด็กอวัยวะของร่างกายยังมีไม่ครบ จนกระทั่งครบ 3 ปี 8 เดือน จึงได้ผ่าท้องคลอดลูกออกมา ซึ่งลูกก็แข็งแรงเป็นปกติ แต่ท้องของตนเองกลับไม่ยุบ และนับวันจะโตขึ้นๆ ใหญ่กว่าคนตั้งท้องปกติ ถึง 3 เท่า ขณะนี้วัดรอบท้องได้ถึง 56 นิ้ว และมีน้ำหนักตัวเกือบ 100 กิโลกรัม และเจ็บปวดมากนอนหงายก็ไม่ได้ เพราะหายใจไม่ออก

ปัจจุบัน ลุกเดินก็ไม่ไหว อีกทั้งมีโรคแทรกซ้อนถึง 5 โรค ตลอดเวลาตั้งแต่ พ.ศ. 2545 จนถึงทุกวันนี้ ตนต้องทนทุกข์ทรมาน ทั้งลูกทั้งผัวต่างไม่แยแสกับอาการป่วย จึงต้องทุรนทุรายหอบสังขารมาขออาศัยพี่สาว อยู่ที่บ้านเกิด ต.วังหลุม อ.ตะพานหิน จ.พิจิตร แต่พี่สาวก็มีฐานะยากจน จึงไม่มีเงินพาไปหาหมอที่ท้องป่องใหญ่ขึ้น ปริแทบจะแตก จึงทรมานมาก แต่ที่ทนทรมานอยู่ทุกวันนี้ ก็ตัดใจคิดว่าคงเป็นเพราะ "กรรมลิขิต" ที่เมื่อตอนอยู่กับสามีทำอาชีพฆ่าหมู และผ่าท้องชำแหละหมู จึงอยากวอนสังคมเมตตา และช่วยเหลือพร้อมทั้งขออภัยกับ "อดีตบาป" และกรรมที่ตนสร้างไว้ด้วย
   

เท่าที่ทราบและเคยได้ยินบ่อย ๆ มือเชือดวัว หมู ไก่ เป็ดล้วนติดเหล้า หรือ ไม่ก็ยาบ้า จะเพี้ยน วัน ๆ ก็เสพ ยา และเอามีด ปาดคอตัวเอง แผลเหวะหวะ น่าหวาดเสียว ทรมาร ทรกรรม สลดหดหู่ น่าเวทนา และบางรายเพี้ยน เลอะเลือน ทะเลาะเบาะแว้ง ฆ่ากันเอง ในหมู่ กลุ่ม พี่ ๆ น้อง ๆ หรือ เพื่อนร่วม งานที่ ร่วม สังฆกรรมบาป ดังที่เป็นข่าว อยู่เนือง ๆ หรือก็ ทุกขพลภาพ พิการอวัยวะ จากการป่วยทรมารเรื้อรัง นานปี ๆ