ถ้ามีอยุวันหนึ่ง เราได้ทำความผิดอันยิ่งใหญ่คือการ ขโมยพระในบ้านไปให้ผู้อื่นเช่าแล้วนำไปซื้อโทรศัพท์ไปคืนพี่  สาเหตุ  เกิดจากที่เราทำโทรศัพท์พี่หายไป แต่เพราะเรากลัวมากว่าจาโดนอะไรบ้างถ้ากลับบ้านไป เราไม่กล้าบอกใครแม้แต่พ่อ หรือย่า เพราะท่านดุ
แต่คือเราไม่ได้ตั้งใจอะไรเลย แต่ความกลัวมันครอบนำจิตใจเราให้กลัวจนทำอะไรลงไปไม่คิด
เราอยากรู้ว่า เราจาผิดมากไหม

ผู้ถามก็คงจะรู้อยู่ในใจว่า ผิด เสียอะไรแล้วก็เสียไปอย่าเสียอะไรไปมากกว่านี้ ผิดไปหนึ่งก็อย่าให้ผิดไปมากกว่านี้ เจตนาไม่ได้ตั้งใจทำโทรศัพท์ของพี่หาย นี้เป็นผลอกุศลวิบากของพี่ แต่เพราะเราขาดโยนิโสมนสิการจึงไปทำเหตุอทินนาทานเพิ่มใหม่ เพราะไม่ใคร่ครวญเสียก่อนแล้วจึงทำ ถ้าพ่อถามถึงก็ควรสารภาพไปว่าลูกเป็นคนเอาไปเอง สำนึกและขอโทษที่ขาดสติ เชื่อว่าทุกคนในครอบครัวคงให้อภัย ขออย่าทำผิดอีก แล้วตั้งต้นทำดีใหม่ ถือเป็นบทเรียนราคาพอดีๆไม่แพง แต่สอนใจเราไว้เป็นบทเรียนไว้สอนลูกหลานต่อไป