๑๐.ทรงความดี จาก โอวาทหลวงพ่อฯ เล่ม5

๑๒๐) อันดับแรกขอทุกท่านจงตั้งใจคิดว่า ขึ้นชื่อว่าการตำหนิติเตียนซึ่งกันและกัน เห็นว่าคนนั้นไม่ดี คนนี้เลว จงให้พ้นไปจากจิต ถ้าอารมณ์จิตยังมีอยู่อย่างนี้ จงคิดว่า เรายังเลวอยู่ ก็พยายามระงับเสีย ชื่อว่าทุกคนเขาต้องการดี แต่ที่ดีไม่ได้ เพราะกรรมที่เป็นอกุศลมันชี้นำ มันชักนำ มันบังคับ เขามีกรรมที่เป็นอกุศลนำบังคับให้ทำชั่ว เราก็อย่าพลอยชั่วไปกับเขาด้วย มันเป็นการไม่สมควร นี้อย่างหนึ่งที่พระพุทธเจ้า
ถือว่าเป็น อุปกิเลส รวมความว่า จงอย่าสนใจกับจริยาของบุคคลอื่น เขาจะดีมันเรื่อง
เขาดี เขาจะชั่วมันเรื่องเขาชั่ว แต่เราบังคับใจของเราให้อยู่ในด้านของความดีเป็น
ปกติก็แล้วกัน นี่อารมณ์อย่างนี้ ขอบรรดาทุกท่านต้องทรงอารมณ์ให้ได้

๑๒๑) การปฏิบัติจะให้ได้ดีในเขตของพระพุทธศาสนา เรามีความจำเป็นอย่างยิ่ง
ต้องปฏิบัติตามกระแสพระสัทธรรมเทศนา ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า
สิ่งใดที่พระพุทธเจ้าทรงห้าม หรือแนะนำว่าไม่สมควร สิ่งนั้นเราต้องเว้นเด็ดขาด
สิ่งใดที่องค์สมเด็จพระพุทธเจ้าทรงสนับสนุน สิ่งนั้นต้องทำด้วยชีวิต จงพยายามทำ
ด้วยจิตใจที่แท้จริง

๑๒๒) ก่อนที่จะทำก่อนจะพูดน่ะใคร่ครวญเสียก่อน อย่าไปคิดเห็นบุคคลอื่นว่า
เขาเลว เราเห็นคนอื่นเลวนี่ก็กลายเป็นการสร้างความเลวให้เกิดขึ้นแก่ใจของเรา
องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สอนให้ให้กล่าวโทษโจทย์ความผิดตัวเองว่ามัน
เลวไว้เสมอ หาจุดความเลวของกาย หาจุดความเลวของวาจา หาจุดความเลวของ
ใจอย่าไปหาจุดของความดี ถ้าพบความเลวจุดไหนทำลายความเลวจุดนั้นให้หมดไป
แล้วความดีมันก็ปรากฏเอง

๑๒๓) ถ้าทุกคนปรับปรุงใจตนดีแล้ว มันก็ไม่มีเรื่องยุ่งกับคนอื่น ไม่สร้างคนอื่นให้มี
ความเร่าร้อน ในการที่จะเพ่งโทษคนอื่น ต้องรู้ตัวว่าเราเลวเกินไป นี่จงรู้สึกตัวไว้เสมอ
รู้สึกตัวว่าเรามันเลว เลวมาก จนกระทั่งขังไว้ในใจไม่ได้ มันจึงอุตส่าห์ไหลออกมา
ทางวาจา ไหลมาทางกาย นี่แสดงว่าความเลวมันล้นออกมาจากจิต ในข้อนี้ต้องคิดไว้
เป็นประจำ อย่าทะนงตนว่าเป็นคนดี ถ้าดีแล้ว ปากไม่เสีย กายไม่เสีย ถ้าปากเสีย
กายเสีย ความเลวมันล้น มีความดีไม่ได้

๑๒๔) เราไม่ควรนึกว่าคนอื่นเขาจะเป็นอะไร ใครเขาจะเป็นอะไรก็ช่างเขาข้อสำคัญ เราชำระจิตใจของเราให้สะอาดนั้นเป็นการดี

๑๒๕) อย่าสนใจกับคนอื่น สนใจใจของท่านเองดีกว่า ชำระจิตให้สะอาดเป็นของดีคนอื่น
ใครเขาจะดี ใครเขาจะชั่วก็ตัวของเขา สำหรับตัวของเรา ชำระใจของเราให้ดีเท่านี้
เป็นสำคัญ เพราะองค์สมเด็จพระทรงธรรม์บรมศาสดาสัมมาสัมพุทธเจ้าท่านตรัสไว้ว่า
อัตตนา โจทยัตตานัง จงเตือนตนของตนเองไว้เสมอ ชำระใจของเราให้สะอาด
เราจะพ้นจากความทุกข์

๑๒๖) ต่อแต่นี้ไปขอบรรดาท่านพุทธบริษัททั้งหลาย จงกำหนดใจตั้งอยู่ในความดี
โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำรวจศีลให้บริสุทธิ์ว่าตั้งแต่เช้าจนกระทั่งเวลานี้เรามีความบกพร่อง
ในศีลบ้างหรือเปล่า
ประการที่ ๒ สำรวจกำลังใจของเราว่า เรามีความเลื่อมใสในองค์สมเด็จพระสัม-
มาสัมพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์หรือเปล่า
ประการที่ ๓ นึกถึงความตายหรือเปล่า
ประการที่ ๔ เห็นว่าโลกเป็นทุกข์ หาความสุขไม่ได้ ใจรักพระนิพพานหรือเปล่า
ถ้าบกพร่องจุดใดจุดหนึ่ง รักษากำลังใจจุดนั้นให้สมบูรณ์ จะมีความสุข นั้นคือความเป็นพระอริยเจ้า

อ่านที่ http://www.palungjit.com/smati/books/index.php?cat=446
   

อนุโมทนา สาธุ