ทุกท่านมีความคิดเห็นกันอย่างไรบ้างกับภัยพิบัติที่กำลังจะมาถึง เราต้องรีบเร่งปฏิบัติกันได้หรือยัง หรือทำแบบไปเรื่อยๆ..
ความตายเป็นสิ่งที่มองไม่เห็น แต่สิ่งกำลังเคลิบคลานเข้ามาที่ละนิดๆ คือภัยพิบัติ 2012 คงพอจะทำไห้เราตระหนักถึงความตายกันได้บ้าง
ให้เร่งๆ ปฏิบัติ.

อนาคตก็ยังเป็นอนาคตวันยันค่ำแล้วทำไมไม่มองปัจจุบันล่ะทำมัวแต่มองอนาคตแล้วปัจจุบันไม่ทำรัยเลยแล้วจะเสียใจนะคับว่ายังไม่ได้ทำรัยเลยเวลาหมดซะแล้ว


คนเราจะรู้ได้งัยว่าจะอยู่ถึงปีหน้าหรือป่าวไม่แน่อาจวันพรุ้งนี้ก็ได้ ดังที่พระศาสดาตรัสว่า

ไม่มีอะรัยที่เป็นสิ่งที่แน่นอนเลยแม้แต่เวลาปัจจุบันนี้
แต่สิ่งที่แน่นอนคือการกระทำในตอนนี้


เจริญพร


พระพุทธเจ้าสอนให้เรายอมรับในความตายเมื่อต้องตายจริงๆ แต่ก่อนจะตาย ท่านสอนให้เราพยายามอยู่ก่อนเพื่อบำเพ็ญตนให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ ...

คนที่มักจะบอกว่า "อะไรมันจะเกิดมันก็ต้องเกิด" นั้น เคยถามตนเองแล้วรึยังว่าได้บำเพ็ญตนจนพร้อมไว้แล้วหรือยัง หรือพูดไปเพราะความไม่รู้ เพราะขี้เกียจคิด ขี้เกียจบำเพ็ญ พูดไปแล้วก็อยู่รอให้มันเกิดนั้น พระพุทธเจ้ามิได้สอนเช่นนั้น แต่ท่านสอนให้เรารู้จักแก้ไข ไม่ใช่สิโรราบโดยสิ้นปัญญา ถ้าจะปล่อยให้อะไรมันเกิดก็ต้องเกิด ป่านนี้ท่านคงไม่อุตสาหะบำเพ็ญตนจนมาตรัสรู้ชี้แนะให้เรารู้แก้ไขหรอกเนาะ

ตอนนี้ มันใกล้มากแล้ว ผู้รู้ ผู้เห็น ผู้มีหน้าที่ก็จำเป็นต้องเตือน



อนาคตเป็นสิ่งที่ยังมาไม่ถึง ไม่ควรไปกังวลกับอนาคตครับ
ทำปัจจุบันให้ดีที่สุด ปฏิบัติธรรมดังเช่นปกติ
ถ้าเรามัวไปกังวล จิตก็จะไม่สงบเลยครับ เหมือนเราจะนึกตลอดเวลา

โลกไม่แตกง่ายๆหรอกครับ (แตกเป็นเสี่ยงๆ)