ผมมีโอกาสได้พบกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง อายุประมาณ 19 ปี

น้องถูกแม่บังคับทำงานเป็นโสเภนี เพื่อหาเงินเลี้ยงพ่อ แม่ และน้อง

น้องทำงานมาประมาณ 3 ถึง 4 ปีแล้ว ตอนนี้คิดอยากเลิกทำงาน

แต่ก็กลัวบาป เพราะพี่สาวมักจะขู่ว่าถ้าไม่หาเงินเลี้ยงแม่ ตายไปแล้วจะเป็นเปรต

น้องเล่าให้ฟังว่า เงินที่หามาได้ส่งให้ ซื่อเครื่องใช้ไฟฟ้า เข้าบ้าน

พ่อกับแม่ก็เอาไปจำนำหมด ไปไถ่ออกมา ก็เอาไปจำนำอีก เป็นอย่างนี้เรื่อยๆ

และเงินที่ส่งให้ก็เอาไปเล่นการพนันหมด ทั้งพ่อและแม่

น้องบอกว่าทำงานหาเงินได้เดือนละประมาณ 1 หมื่นบาท ส่งให้แม่หมด

ทุกวันนี้ไม่มีเงินเก็บเลย แม่โทรมาหาก็มีแต่โทรมาขอเงิน ไม่เคยถามเรื่องสารทุกสุขดิบเลย

เวลากลับบ้านถ้าไม่มีเงินไปก็จะถูกด่า

น้องเล่าว่าตอนเกิดมา แม่จะขายให้กับคนอื่น แต่ป้าไม่ยอมเลยเอาไปเลี้ยงเอง

ซึ่งป้าก็เลี้ยงน้องมาจนถึงอายุประมาณ 12 ขวบ แม่ก็มาเอากลับคืนไป

พอน้องโต พี่สาวก็พาน้องไปขายบริการ ซึ่งทุกวันนี้ป้าก็เสียใจมาก

น้องฝากถามมาว่า

ถ้าน้องเลิกทำงานแล้วจะกลับไปอยู่กับป้า หาอาชีพสุจริตทำ ไม่ติดต่อกับพ่อกับแม่อีก

น้องถามว่าน้องจะบาปไหม ที่ไม่เลี้ยงพ่อแม่ ถ้าแม่รู้ก็จะมาบังคับกลับไปทำงานอีก

ช่วยตอบให้ด้วยครับ ซึ่งผมก็บอกน้องไปแล้วว่าไม่บาป ผมตอบด้วยสามัญสำนึก

โดยไม่มีอะไรอ้างอิง ซึ่งน้องก็ยังไม่แน่ใจ ถามกลับมาว่าแล้วทำไมไม่บาป ผมก็ไม่รู้จะอ้างอิงอะไร

ขอบคุณทุกท่านครับ









   

การตอบแทนคุณพ่อแม่มีมากมายหลายอย่าง

ถึงเราจะทำตามที่แม่บอกมานัน้ก็ใช่ว่าเราจะได้บุญครับเพราะมันไม่ได้ออกมาจากใจหรือความรู้สึกดีๆของเราตรงกันข้าม
อาจจะพากันบาปกันหมดทุกคนครับ
เพราะถือว่าเข้าข่ายผิดศิลห้าในข้อสาม