ตอนนี้หนูยังเรียนอยู่ พึงเลิกกับแฟน เสียใจมาก พยายามไม่นึกถึงเรื่องนี้แล้ว แต่ก้ทำไม่ได้ซักที
พยายามหาทางออกโดยการนั่งสมาธิ แต่พอหลับตาเรื่องนั้นก็เข้ามาในสมอง
แล้วก็จะร้องไห้ออกมาทุกที จะอ่านหนังสือเตรียมสอบก็ไม่มีสมาธิ คิดถึงเรื่องนั้นตลอด
อยากหาทางออกจากความทุกข์นี้ ควรทำอย่างไรดีคะ

ความรัก เกิดจากการมีคนอันเป็นที่รัก และความยินดีความพึงใจต่อคนอันเป็นที่รัก

คุณแอนนิก้า พึงทำความระงับใจให้ดี เพื่อความสวัสดีในชีวิต

ความทุกข์ อันเกิดจากความไม่สมหวัง ความไม่ได้อยู่ไม่ได้ครอบครองสิ่งที่ตนปราถนา ตามปราถนา ล้วนเป็นความเดือดร้อน ก่อความร้อนใจ กลุ้มใจ เผาใจ ให้เหือดแห้ง

ทั้งๆ ที่ โดยความเป็นจริงแล้ว สิ่งที่นั้นทั้งปวงทีเดียว ล้วนว่างเปล่า ไม่มีแก่นสารสาระอย่างไรเลย เป็นเพียงความตามติดใจ ความเข้าไปเสพบ่อยๆ ต่อความพึงพอใจอันเป็นสภาพอันว่างกลวง

ความเยื่อใยในสิ่งอันเป็นที่รัก มีโทษแม้เพียงเท่านี้ แต่ก็เป็นโทษมากเป็นภัยใหญ่หลวงที่คอยทิ่มแทงจิตทิ่มแทงใจ ให้เจ็บปวด กระวนกระวายทั้งกลางวัน ทั้งกลางคืน

ก็เหตุใดเล่า จึงเป็นอย่างนั้น ....
เพราะความตามติดใจ ความยินดีแล่นไปในอดีตอันเป็นที่น่ายินดี แต่ก็เป็นเพียงหมอกควันที่กลุ้มรุมจิตเท่านั้น ความพอใจตามติดใจอย่างนี้ ก็ไร้แก่นสารเช่นกัน

คุณแอนนิก้า ...
จงอบรมจิต ดังนี้

พระผู้มีพระภาคจึงได้ตรัสดังนี้ว่า

บุคคลไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงแล้ว ไม่ควรมุ่งหวังสิ่งที่ยังไม่มาถึง
สิ่งใดล่วงไปแล้ว สิ่งนั้นก็เป็นอันละไปแล้ว
และสิ่งที่ยังไม่มาถึง ก็เป็นอันยังไม่ถึง

ก็บุคคลใดเห็นแจ้งธรรมปัจจุบันไม่ง่อนแง่น ไม่คลอนแคลนในธรรมนั้นๆ ได้
บุคคลนั้นพึงเจริญธรรมนั้นเนืองๆ ให้ปรุโปร่งเถิด

พึงทำความเพียรเสียในวันนี้แหละ ใครเล่าจะรู้ความตายในวันพรุ่ง
เพราะว่าความผลัดเพี้ยนกับมัจจุราชผู้มีเสนาใหญ่นั้น ย่อมไม่มีแก่เราทั้งหลาย

พระมุนีผู้สงบย่อมเรียกบุคคลผู้มีปรกติอยู่อย่างนี้ มีความเพียร
ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันและกลางคืน นั้นแลว่าผู้มีราตรีหนึ่งเจริญ ฯ









อ้าวทำไมถึงเลิกล่ะคะ เขาขอเลิกกับเรา หรือว่า เราขอเลิกกับเขาล่ะ
ถ้าเขาขอเลิกกับเราแสดงว่า เขาคิดว่าเราไม่เหมาะกับเขาอยู่ไปก็อึดอัดใจกันเปล่าๆ ต้องมานั่งร้องไห้คนเดียวอีก
แต่ถ้าเราขอเลิก ก็แสดงว่า เราคิดว่า เขาไม่เหมาะกับเราเราถึงเลิก ก็สบายใจได้อย่าเอาใจตัวเองไปยึดติดกับเขาก็พอแล้ว

ความรักคือความร้าย แต่ปุถุชนก็เลือกที่จะไม่รักไม่ได้ ทั้งๆ ที่รู้กันอยู่

ถือคตินะน้อง ว่า อกหักดีกว่ารักไม่เป็นดีมั๊ยอะ


การพลัดพรากจากสิ่งของหรือบุคคลอันเป็นที่รักนั้นย่อมเป็นทุกข์เป็นธรรมดา เพราะจิตของเรานั้นไปยึดติดในการคุณ คือ รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส น้องต้องใช้ปัญญาพิจารณาแล้วถ่ายถอนความรู้สึกนั้นออกมา จิตเราถึงจะพ้นทุกข์ เพราะสภาวะนี้เป็นความทุกข์ทางใจ ไม่ใช่ทางกาย เราลองมาคิดดูซิว่า เราเกิดมาเพื่อคน ๆ เดียวหรือเปล่า แล้วคนที่รักเราล่ะ เช่น พ่อ แม่ พี่ น้อง แล้วอนาคตของเราต้องเดินทางอีกไกล การที่เรามีอุปสรรคคือการทดสอบ แห่งประสบการณ์ชีวิต เราต้องผ่านไปให้ได้แล้วเราจะเข้มแข็งมากขึ้น ถ้าเราไม่รู้จักทุกข์ เราก็ไม่รู้จักสุข

เจริญในธรรม
ชีวิตเกิดใหม่


ในชีวิตนี้ พวกเราทุกคนมีเรื่องที่ต้องเป็นทุกข์เต็มไปหมด ถ้าเราไม่หัดยอมรับความจริงว่า เราคิดปรงแต่งเรื่องเหล่านั้นไปเองให้เป็นดังใจ พอไม่ได้เป็นดังใจ ความทุกข์ก็เกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเงิน เรื่องความรัก เรื่องการศึกษา เรื่องอาชีพ เรื่องอนาคต ฯลฯ

หัดมองขอทาน เด็กกำพร้า เด็กจรจัด และคนอื่นๆ แล้วคุณจะเห็นว่า ทุกข์ของเขาหนักกว่าคุณมากมายนัก แต่ก็อย่างว่าแหละ ทุกข์ของใคร แม้ว่าเรื่องเล็กๆน้อยๆ แต่เมื่อเขาเอาตนเองเป็นที่ตั้ง ความทุกข์ก็ย่อมตามมา

แต่ทุกข์หนักและใหญ่ของคนอื่น เขาไม่เอาตัวเองเป็นที่ตั้ง ความทุกข์ก็ไม่มี เพราะไม่ใช่เรื่องของกู


พยามยามให้ความสำคัญกับตัวเองมากๆ ...หาอะไรอย่างอื่นทำไปเรื่อยๆ อย่าอยู่คนเดียว มันจะฟุ้งซ่าน... ทุกข์ใจไปก็เท่านั้น เพราะคนๆนั้น ไม่มีทางจะรู้สึกถึงความทุกข์ของเราเลย...แล้วเราจะทำร้ายตัวเองต่ออีกทำไม...ตัดใจดีกว่า อดีตมันผ่านไปแล้ว มันจบแล้ว ตอนนี้คือปัจจุบัน และสิ่งดีๆใหม่ๆรอเราอยู่ในอนาคต...

ความรัก เป็นก็เป็นเหมือนอาหารจานหนึ่งนั่นแหละ...เมื่อวาน เราได้กินอาหารจานนี้ไปแล้ว ไม่ว่ารสชาติจะเป็นอย่างไร จะเผ็ดร้อนจนทำให้เราน้ำตาไหลยังไง...เราก็ได้กินมันไปแล้ว...รู้รสชาติแล้ว ก็ปล่อยมันไป...เดี๋ยวพรุ่งนี้ ก็มีอาหารจานใหม่ให้เรากินอีกนั่นแหละ...รสชาติมันอาจจะอร่อย ไม่ต้องเสียน้ำตาเหมือนอาหารจานเก่าก็ได้...

ชีวิตนี้ยังอีกยาวไกล...ความรักครั้งนี้เป็นเสี้ยวเล็กๆ ของชีวิต...ทิ้งมันไปเถอะ...ทำชีวิตตัวเองให้มีความสุขดีกว่า...ปรับปรุงตัวเองให้ดีขึ้นในทุกๆด้าน...โดยเฉพาะเรื่องเรียน...ห้ามทิ้งเด็ดขาด...เปลี่ยนความทุกข์ทั้งหมด ให้กลายเป็นความขยัน... อ่าน อ่าน อ่าน!!! ความคิดเดิมๆเข้ามาก็ตัดมันทิ้งไปเรื่อยๆ...นึกถึงตำราเรียนแทนเรื่องความรักเรื่อยๆ ...อาจจะยากในตอนแรก...แต่มันก็จะดีขึ้น...

...ให้กำลังใจตัวเองมากๆ...ความสุขก็จะตามมาเอง


ผมแนะนำว่าให้สวดมนต์ไหว้พระครับ
สวดบทที่ยาวๆ เช่น ยอดพระกัณฑ์ไตรปิฏก
สวดทุกๆวันนะครับ จิตใจคุณจะสงบขึ้นเรื่อยๆ พร้อมกับความเข้มแข็ง
เพราะตอนนี้จิตใจคุณว้าวุ้นอยู่ นั่งสมาธิเลยมันกระทำได้ยากหน่อยครับ

แผ่เมตตาให้เขา เพื่อจะได้อโหสิต่อกัน เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นนี้
อาจเกิดจากกรรมเก่าที่เราและเขาได้สร้างต่อกันมาแต่อดีตชาติ

ทำเช่นนี้ทุกๆวัน นึกถึงคุณบิดา มารดา คุณงามความดีพระพุทธเจ้า
และศึกษาธรรมะควบคู่ไปด้วยยิ่งดีครับ จะได้เข้าใจสัจธรรมของโลกใบนี้

เราเกิดมาได้เพราะพ่อกับแม่เรา เขาเป็นใครมาจากไหนไม่รู้
เพียงแค่ผูกพันชัวประเดี๋ยว ไม่รักจริงย่อมทิ้งกันไป ไหนเลยจะ
มาเทียบเท่าพระคุณพ่อกับแม่เรา ที่ได้เลี้ยงเรามาตั้งแต่แบเบาะ
ไม่มีวันไหนเลยที่ท่านไม่รักเรา นี่แหละครับ คือความรักที่แท้จริง
ปราศจากความหลุ่มหลงมัวเมาเราต้องรู้จักแยกแยะครับ

หากจะรักใครชอบใครก็ควรเผื่อใจไว้บ้าง เพราะเวลาเจ็บจะได้ไม่เจ็บมาก

มนุษย์โลกเกิดมาต่างมีกรรมเป็นของตนเอง มีบ้างที่เราต้องทุกข์ บ้างก็เจอสุข
สุขก็ไม่ต้องไปยินดีกับมันมาก เพราะมันไม่เที่ยง
ทุกข์ก็เช่นเดียวกัน มันก็ไม่เที่ยง
ให้วางใจให้เฉยกับทุกสิ่ง ไม่เก็บมาให้หนักใจ
เท่านี้แหละ โลกใบนี้จะเบาขึ้นอีกเยอะเลยครับ

ทำหน้าที่ของเราต่อไปเถอะครับ เรียนให้จบ ทำงานหาเงิน เลี้ยงพ่อแม่
เป็นคนดีของสังคม นี่แหละครับคือหน้าที่ลูกที่ดี

เวลามันเดินหน้าไปเรื่อยๆน่ะครับ หากไม่รู้จักใช้เวลาแล้ว เราอาจเสียดายเวลาได้นะครับ


โหลดและสมัคเกมสนุกๆ ที่เรามีให้คุณเล่นได้ตลอดเวลา เลือกเกมสนุกๆ เล่นได้แล้วที่ลิ้งค์นี้

https://www.heng555.com/สล็อตออนไลน์/


ข้อคิดดีมากๆ ช่วยให้ได้วิธีปฏิบัติและใจเย็นขึ้นเยอะเลยครับ

https://www.heng555.com/live22/