มีเพื่อนๆเขาสนทนากันถึงเรื่องการสวดมนต์ คนหนึ่งบอกว่าสวดมนต์นอนสวดก็ได้บุญเหมือนกัน อีกคนบอกว่าไม่ได้ถ้าได้พระคงไม่มานั่งสวดไม่มีห้องพระสำหรับไหว้พระที่บ้านหรอกนะนอนสวดมนต์ในห้องกันก็ได้ อยากถามว่านอนสวดกับนั่งสวดมนต์ได้บุญต่างกันอย่างไร

อยู่ที่เจตนาครับสิ่งใดเราทำด้วยใจที่มีเจตนาไม่ว่ากุศลหรือ
อกุศลสิ่งนั้นย่อมให้ผลเสมอ

แม้คนไกล้ตายยังไปสู้ที่ดีได้ครับ


เจตนาเป็นหลักครับ ถ้าคนนั้น นั่งสวดไม่ได้เลยอาจจะเป็นโรคพิการ หรืออะไรอื่นๆก็ว่ากันไปอีกอย่างนึง อย่างน้อยเขาก็มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งกับเขายามยาก แต่สำหรับคนทั่วๆไป ปกติ ก็เทียบกับเหมือนความเพียร คนนอนสวดก็เพียรน้อยกว่าคนนั่งสวด ลึกๆเรื่องพวกนี้ บางทีก็ต้องดูว่าสิ่งที่เขานำมาเป็นเหตุผลนั้นคืออะไร หลายๆคนถ้าเริ่มได้ปฏิบัติบ้างผมคิดว่า(ไม่รู้เหมือนกันแต่ละคนเปล่านะครับ) จะว่าสิ่งที่ทำให้เราไม่ทำอะไรบางอย่างในสิ่งที่ดี หรือดีกว่า นั้นเป็นเหตุผล หรือข้ออ้าง ถ้าให้ผมแยกส่วนตัว(อาจจะตัวผมเองคนเดียว)

เหตุผล
เราต้องทำอย่างอื่นที่จำเป็นมากกว่า น้อยกว่า หรือถ้าทำสิ่งนั้นแล้วมันดี หรือไ ม่ดี โดยมีสิ่งที่ขัดแย้งไม่ให้เราทำได้(ผมคงอธิบายไม่เข้าใจ
ตัวอย่าง เช่น สำหรับคนสวดมนต์ตอนเช้าประจำ ถ้าวันไหนมีเหตุต้องไปไหนกับที่บ้าน เช่น ทำงาน หรือ ไปหาหมอ พาพ่อแม่ไปหาหมอ ทำธุระต่างจังหวัด ฯลฯ นั้นคงเป็นเหตุผลที่เพียงพอ

ข้ออ้าง
คิดว่าจะทำแล้ว แต่....แต่....แต่.... หาสิ่งต่างๆมาเป็นข้ออ้าง(ซึ่งเรานำมาเป็นเหตุผล ทั้งๆที่ลึกๆเราก็รู้อยู่แก่ใจว่าข้ออ้าง)ทั้งๆที่มันอาจจะไม่จำเป็น
ตัวอย่าง เช่น สำหรับคนสวดมนต์ตอนเช้าประจำ แต่เอ๊ะ วันนี้มีงานเร่งให้ทำซึ่งงานนั้นก็ไม่แน่ใจว่าระหว่างที่เราทำนั้น เราจะไปทำอย่างอื่นหรือเปล่าอาจจะเป็นทำงานกับคอม เผลอๆเหมอๆ ก็เข้าเน็ต อ่านนู่นอ่านนี้ หรือ ไ ว้สวดตอนเย็นก็ได้ หรือไว้สวดวันอื่นก็ได้ วันนี้ขี้เกียจ เมื่อคืนนอนดึก

นี้คือความเห็นส่วนตัวนะครับสำหรับผมถึงอย่างไรการแค่คิดจะทำดีเช่นสวดมนต์ ก็มีเจตนาที่ดีอยู่แล้ว ไม่ต้องกล่าวถึงว่าจะทำถ้ายิ่งทำก็จะยิ่งทวีคูณ

ผมเป็นคนอยู่คนนึงที่ปฏิบัติแต่บางที่ขี้เกียจ หรืออยากหาอย่างอื่นมาชดเชยเช่นอ่านหนังสือธรรมมะซึ่งถ้าผมเอาเวลาไปเ ลี้ยงสติ หรือเดินจงกรม - นั่งสมาธิจะเกิดอานิสงค์มากกว่า แต่ก็ยอมรับครับว่าขี้เกียจหาหนังสือธรรมมะมาชดเชย(เรียกว่าข้ออ้างนะครับส่วนตัวสำหรับผม) อย่างน้อยผมคิดว่าจะเดินจงกรม-นั่งสมาธิวันละ ชั่วโมงก็ัยังดี

ผมเคยเจออีกเคตนึงที่ผมเล่าไปบางทีขี้เกียจเลี้ยงสติคิดจะหยิบอ่านหนังสือธรรมมะมาอ่านมีเพื่อนรุ่นพี่นั่งข้างๆเห็นเขาก็พูดว่า

เพื่อน : คนดีวะอ่านหนังสือแนวนี้กับเขาด้วย

ผม : ไม่แน่เสมอไปหรอกพี่ คนอ่านหนังสือแนวนี้ แล้วจิตใจไม่ดีก็เยอะนะ(เช่นพวกยกตนข่มท่าน)

เพื่อน : แต่กุนะ แค่คิดจะหยิบมาดูยังไม่เคยเลย ไม่อยู่ในหัว(ขออภัยนะครับที่ใช่คำพูดไม่สุภาพ)

นี้ก็เหมือนกันครับ ถ้าให้ดีก็นั่งสวดดีกว่าเยอะฝึกอะไรหลายอย่างอย่างน้อยก็เพิ่มความเพียรให้ตนเอง

ปล.ผมอาจจะใช้ภาษาไม่ค่อยถูกต้องหรือสละสลวยเท่าไหร่ ขอโทษด้วยนะครับ