ขอโทษครับที่กระทู้ที่ผมตั้งนี้ คงจะไร้สาระสำหรับหลายๆท่าน
ก็ไร้สาระจริงๆครับ แต่ผมแค่อยากจะแน่ใจครับ ว่าผมปกติดีหรือเปล่า

ผมอายุ 25 ย่างเข้าปีที่ 26 เพศชาย ร่างกายและสมองครบ 32 ประการ ส่วนสูงประมาณ 172 เซนติเมตร น้ำหนักประมาณ 60 กิโลกรัม

ส่วนตัวแล้วผมก็คิดว่าผมปกติดีครับ แต่ช่วงหลังๆมานี่ พอได้มีโอกาสเจอคนที่ไม่รู้จักกันและได้พูดคุยกันไปซักระยะ เค้าก็บอกว่าผมแปลก ซึ่งในความคิดผม ผมว่าผมไม่แปลกเลยนะครับ ยิ่งถ้าคบหาสนิทสนมกับผมมานานแล้ว ก็ยิ่งว่าแปลก ความหมายของคำว่าแปลก ของผู้ที่ได้พูดคุยกับผมนั้น ก็มีประมาณนี้ครับ

- ผมอายุขนาดนี้แล้วทำไมถึงไม่มีคู่รักหรือคู่ชีวิต ผมตอบไปว่าอยู่คนเดียว ก็ดีแล้ว ผมสบายใจอย่างนี้ (ผมเป็นปกติเพศทั่วไป ที่รักในเพศตรงข้ามนะครับ) ผมก็คุยและชอบมองผู้หญิงที่สวย น่ารัก แต่ก็ไม่ได้คิดว่าอยากจะครอบครองแต่อย่างใด อาจมีบ้างสำหรับความต้องการทางกาย แต่ไม่ถึงกับต้องได้ ถ้าไม่ได้มาจะทุรนทุราย ซึ่งสำหรับบางคนก็ว่าผมเจ้าชู้ โดยความสัตย์จริงผมวางตัวอยู่ในศีล 5 อย่างตั้งใจจริงครับ โดยเฉพาะข้อสุดท้าย หากไม่จำเป็นหรือเลี่ยงไม่ได้จริงๆ ผมไม่ข้องแวะครับ

- ผมมักจะพูดถึงความตายอยู่บ่อยๆ แต่ผมไม่เคยคิดฆ่าตัวตายนะครับ ตรงนี้หลายๆคนก็ว่าผมเข้าขั้นบ้ากันไปเลย คือผมคิดว่าจะตายเมื่อไหร่ก็ได้และไม่ได้อยากจะเกิดอีก ถึงแม้จะเกิดแล้วหล่อ รวย ฉลาด ก็ไม่อยากเกิด ใครบอกว่าถ้าชาติหน้ามีจริงขอเกิดมารวยๆ หน้าตาดีๆ พอผมได้ฟังแล้วก็เฉยๆ ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองอยากเกิดชาติหน้ามาหน้าตาดี ฐานะ ลักษณะดี แบบนั้นบ้างเลย เพราะผมไม่อยากเกิดแล้ว นี่เค้าก็ว่าผมผิดปกติ

- ผมเฉยๆกับหลายๆคน แม้กระทั่งคนในครอบครัวเดียวกัน เฉยๆของผมไม่ได้หมายความว่าการไม่มีสัมมาคารวะกับผู้ที่อาวุโสกว่านะครับ ผมคิดว่าผมเป็นมีอัธยาศัยค่อนข้างดีมากกับทุกคน แต่เฉยของผมคือ ยกตัวอย่างเช่นพี่สาวผม เมื่อเขามีความยินดีในบางอย่างของชีวิตเขา ผมก็ยิ้มนิดๆและพูดน้อยคำกับเค้า คือไม่ได้แสดงอากัปกิริยายินดีอันใดจนมากมาย และยิ่งเฉยเข้าไปใหญ่เมื่อเขาผิดหวังกับบางอย่างในชีวิตเขา (หากเป็นความผิดหวังที่ค่อนข้างมาก ผมก็พูดเพียงปลอบใจบ้าง) แม้กระทั่งคนที่ทำงานด้วยกัน ผมก็เฉยๆกับพวกเค้าในลักษณะเดียวกัน ผมก็อยากไหลไปตามน้ำนะครับ ตื่นเต้นในเรื่องที่เค้าคุยกัน แต่มันไม่ใช่ธรรมชาติของผม เลยดูเหมือนผมเงียบๆ ไม่ค่อยคุยกับใครแต่จริงๆแล้วไม่ถึงนั้นครับ

- ผมโดนเอาเปรียบ แต่ผมก็เฉยๆ จนบางคนถึงกับเป็นทุกข์เป็นร้อนแทนผม ตัวผมไม่ได้เคียดแค้นอะไรเลย เพราะคิดว่าให้เค้าเอาเปรียบไป ก็ไม่เห็นเป็นไร (แต่แน่นอนครับ ผมเสียความรู้สึกดีๆไปบ้างแหละ แต่ไม่ได้เก็บมาคิด และไม่เอาคืน คิดว่าเก็บเรื่องราวเหล่านั้นไว้เป็นประสบการณ์ชีวิต แต่ในคราวต่อมาก็โดนเค้าเอาเปรียบอีก แต่ก็เฉยๆอีก)

ซึ่งอาการเหล่านี้เป็นมานานแล้ว และวันนี้ก็ได้ฟังอีกครั้งกับคำว่า "ผิดปกติ" จากปากของญาติผู้ใหญ่ผมคนหนึ่ง เลยคิดทบทวนย้อนหลังว่ามักจะมีคนทักผมในลักษณะนี้เป็นประจำ ส่วนอาการของผมเท่าที่นึกออกมีเท่านี้ก่อน รบกวนท่านช่วยวิเคราะห์ผมด้วยครับ ว่าเป็นยังไง ผมเริ่มสับสนกับชีวิตแล้ว ขอบคุณครับ   

** หากผิดกฎใดๆ รบกวนช่วยลบได้เลยนะครับ ขอโทษจากใจครับ