การพูดกับคนที่ตายไปแล้วด้วยความคิดถึง เราพูดตามที่ต่างๆที่เคยอยู่ร่วมกัน ในบ้าน ในห้องนอน ต่อหน้ารูปถ่าย หรือที่อื่นๆในบ้านทั้งกลางวันและกลางคืน เช่น เพื่อบอกให้เขารู้ว่าไม่ต้องห่วงใยขอให้ไปดี หรือ ทุกคนรักและห่วงใยไม่ต้องห่วงอะไรทำนองนี้ หรือพูดว่าทำใจให้สบาย หรือพูดว่าหากชาติหน้ามีจริงขอพบกันใหม่ทำนองนี้นั้น ถามผู้รู้บางท่านท่านบอกว่าผู้ที่ตายไปแล้วเขารู้ว่าเราพูดถึงเขาเพี่ยงแต่ว่าสื่อกันไม่ได้เท่านั้นเองเพราะอยู่กันคนละภพ แล้วท่านก็เปรียบให้ฟังว่าผู้ที่อ่านข่าวทางหน้าจอทีวีเปรียบเหมือนตัวเราที่กำลังพูดถึงคนที่ตายไปแล้ว ส่วนผู้ที่ดูทีวีและกำลังดูทีวีอยู่นั้นท่านเปรียบเหมือนคนที่ตายไปแล้วและกำลังดูและฟังเราพูดถึงเขาอยู่ อยากกราบเรียนถามว่าเมื่อเป็นเช่นนั้นแสดงว่าระหว่างคนที่ยังไม่ตายกับคนที่ตายไปแล้วสื่อถึงกันได้และรับรู้ซึ่งกันและกันได้ เพียงแต่ฟังและสื่อกันตรงๆอย่างคนเราไม่รู้เรื่องเพราะอยู่คนละภพใช่หรือไม่ครับ ขอความเมตตาช่วยตอบให้หายข้องใจด้วยครับ กราบขอบพระคุณในคำตอบล่วงหน้าครับ   

หลายครั้งที่ผมเองเจอเจ้าตัวดำๆ เหมือนถ่าน รูปร่างคล้ายคน มีลักษณะทั้งหญิงและชาย ผมยาวถึงหลังก็มี มาหาเวลาทำสมาธิ พอเวลามันมานะ มันไม่พูดไม่จา มันก็มาลากบ้าง มานั่งข้างๆ มายืนดูผม มาเป่าลมใส่หน้าบ้าง ผมก็ถามว่าต้องการอะไร เงียบไม่มีเสียงตอบ แล้วก็เริ่มรบกวนหนักยิ่งกว่าเดิมอีก แรกๆ ก็กลัวสุดๆ ว่ามันคืออะไร แต่ต่อมาหลังจากที่ไปฝึกที่ วัดอัมพวัน หลวงพ่อจรัญ ฐิตธัมโม จึงได้ความรู้ที่เกิดจากการฝึกมา ก็แค่แผ่เมตตาให้เท่านั้นเอง แล้วเจ้าตัวดำๆ เหมือนถ่าน รูปร่างคล้ายคน พวกนั้นก็ไม่มาอีก คือแต่ก่อนทำจิตในการแผ่เมตตาไม่เป็น สวดบทแผ่เมตตายังไงก็ไม่ไป เพราะว่าเราไม่เข้าใจว่าแผ่เมตา จริงๆจิตต้องถึงด้วย จิตต้องให้จริงๆ ไม่ปนไปด้วยความเสียดาย ความสาปแช่ง คือต้องการให้อย่างจริงใจ
ผมก็ไม่แน่ใจว่าหลักการที่ถูกนั้นเป็นแบบไหน แต่ถ้าพวกนั้นมาขอผมก็ให้ไป และก็ไม่เคยมาซ้ำสองเลยครับ

หวังว่าข้อความนี้คงทำให้พี่เกิดความเข้าใจไม่มากก็น้อยนะครับส่วนเรื่องภพนั้น ผมยังไม่เข้าใจเลย