เนื่องจากครอบครัวของหนูไม่ได้สมบูรณ์เหมือนดังครอบครัวคนอื่นๆ พ่อแม่หย่าร้างกันตั้งแต่หนูอยู่มัธยมต้น จากนั้นพี่หนูก็เริ่มเกเรชีวิตเข้าไปพัวพันกับสิ่งเสพติด จากนั้นมาครอบครัวหนูก็ไม่เป็นสุขอีกเลย เมื่อพี่หนูติดยา แม่ก็พาไปรักษา ไปที่ไหนกลับมาก็เหมือนเดิม มีนิสัยก้าวร้าว อยากได้อะไรต้องได้ จนถึงตอนนี้ผ่านมาสิบกว่าปีจนพี่หนูอายุ 30 ปีแล้ว แต่ก็ยังเหมือนเดิมแม่หนูทำทุกวิธีทางที่จะให้พี่ชายหนูดีขึ้น แต่ความก้าวร้าวของเค้าเริ่มรุนแรงขึ้น เค้าทำกับแม่ต่างๆนา นา เหมือนไม่ใช่ลูก ทั้งด่าทอ บางครั้งก็ทำร้ายร่ายกายแม่ของหนูเมื่อไม่ได้เงิน และชีวิตของพี่หนูก็เข้าไปพัวพันอยู่กับคุก พอออกมาจากคุกก็วนเวียนอยู่กับยาเสพติดเหมือนเดิม พฤติกรรมแบบนี้ผ่านมา 10 กว่าปีแล้วแต่ก็ยังไม่ดีขึ้น แถมยังมีอาการประสาทเข้ามาอีก มีเมีย 2 คน ก็ทนอยู่ไม่ได้ สุดท้ายก็มาลงอยู่กับแม่ของหนูที่ต้องมาคอยเลี้ยงดูลูกที่ไม่เคยคิดที่อยากจะทำมาหากิน ไปทำงานที่ไหนก็ทำไม่ได้กลับมาเกาะแม่กินเหมือนเดิม หาอาชีพให้ทำถึงบ้านก็ไม่สนใจทำงานไถเงินแม่เหมือนเดิม จนเคยตัว ไม่ให้ก็ไม่ได้ ทำร้ายข้าวของ ทำร้ายแม่ แถมตอนนี้ยังมีลูกชายตัวเล็กๆ ที่น่าสงสาร เห็นพฤติกรรมของพ่อ หนูไม่อยากจะคิดเลยว่าเด็กจะเป็นยังไง หนูอยากรู้มากเค้าบอกว่าคนทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เวรกรรมมีจริง แต่พี่หนูทำไม่ดีต่างๆ นานากับแม่ของหนู กับเมียของเค้าเอง มา 10 กว่าปีแล้ว ทำไมตอนนี้เค้ายังอยู่สบาย เวรกรรมกับมาตกอยู่กับแม่ของหนู เมื่อแม่เป็นทุกข์หนูก็เป็นทุกข์ ผ่านมา 10 กว่าปีแล้วหนูไม่เคยมีช่วงไหนที่หนูมีความสุขเลย โทรหาแม่ทีไรหนูต้องร้องไห้เป็นทุกข์กับแม่ทุกครั้งไปเพราะพี่ชายของหนูไม่ดีขึ้นเลย ตอนนี้เค้าทุกข์ใจที่เมียคนที่เพิ่ง 2 หนีไป เป็นทุกข์หนัก ภาระก็ตกมาอยู่กับแม่ของหนูต้องมาคอยดูแลพี่ของหนูเหมือนเด็กๆ แต่เป็นเด็กที่เอาแต่ใจก้าวร้าวไม่เคยเปลี่ยน ทั้งๆที่เมียคนที่ 2 นี้เป็นคนดีมาก เค้าดีกับแม่ของหนู รักลูกของพี่หนูยังกับเป็นลูกของตัวเอง แต่พี่หนูไม่รักดีเอาแต่ใจตัวเองจนเค้าทนอยู่ด้วยไม่ได้ ของที่บ้านอะไรที่ขายได้เค้าก็จะขายให้หมดเพื่อเอาเงินไปใช้จ่ายในสิ่งที่เขาอยากได้ อยากมี ไม่สนใจว่าคนอื่นเค้าจะลำบากยังไง รู้แต่ว่าตัวเองต้องมี ถ้าไม่มีต้องหามาให้ (กู) ให้ได้ หนูเบื่อเหลือเกินกับสถานการณ์แบบนี้ แต่ก็ต้องทนๆ ไป จนกว่าสวรรค์จะเข้าข้างหนูกับแม่บ้าง และดลใจให้พี่ของหนูเป็นคนดี รู้จักทำมาหากิน หาเลี้ยงตัวเองได้ หนูกับแม่ก็ได้แต่หวังแค่นั้น   

น่าสงสารจังเลย
เอาใจช่วยนะครับ

มันก็เป็นผลจากการกระทำของคนเราทั้งนั้นแหละครับ
เราหิว เรากินข้าง เราจึงอิ่ม
นี่คือระบบกรรม มันเข้าใจง่ายๆแค่นี้เอง

ทีนี้เรามักจะไปสงสสัยแค่เรื่องชาติก่อน
ซึ่งความจริงเราไม่มีความสามารถจะระลึกชาติได้
แต่เราสามารถระลึกชาติในชาติปัจจุบันได้ คือระลึกอดีตของเราได้
ว่าเราทำกรรมอะไร

แต่อดีตทำอะไรไว้ อนาคตจะเป้นยังไงไม่สำคัญเท่าปัจจุบัน
ปัจจุบันกำหนดอนาคต
ทำปัจจุบันให้ดี

ที่แนะนำได้คือให้กำลังใจกับแนะว่าอย่าไปเป็นทุกข์กับการคิดมากนัก โดยเฉพาะเรื่องกรรมจากชาติก่อน หรือคิดเรื่องรอเทวดาสวรรค์มาช่วย

ลองปฏิบัติธรรมตามแนวหลวงพ่อปราโมชดูนะครับ เข้าไปดลหด mp3 มาฟังเนือง
แล้วจะพบทางสว่างเองครับ
www.wimutti.net