ที่มาของหนึ่งในภาพของพ่อหลวงที่ได้รับความชื่นชมมากที่สุด

14700890_1480288511988231_6085544744611737592_o

พระบรมฉายาลักษณ์ภาพนี้ ฉายที่บ้านแม่แกน้อย อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ เมื่อ พ.ศ. 2525

.

เป็นภาพที่สะเทือนความรู้สึกมากมายและจำได้ไม่มีลืม

ในบ่ายวันนั้น อากาศร้อนอบอ้าวบริเวณโดยรอบ เป็นลานดินแดงแห้งแล้ง มีกระท่อมของชาวมูเซอแดงปลูกห่างๆกัน

ในวันนั้น สมเด็จพระนางเจ้าฯ และ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลีฯ โดยเสด็จฯ
ระหว่างที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทอดพระเนตรสภาพภูมิประเทศเบื้องหน้าสลับกับแผนที่ในพระหัตถ์ที่ทรงกางออกอยู่นั้น

ทันใด ก็มีลมหมุนเล็กๆ หมุนมาตรงที่ประทับยืนอยู่นั้น ฝุ่นแดง กระจายไปทั่ว แผนที่แทบหลุดจากพระหัตถ์ ..

เจ้าหน้าที่ต่างตกใจ

แต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ประทับยืนนิ่งๆ อย่างมั่นคง ทรงรวบแผนที่ไว้ในพระหัตถ์ ถอดฉลองพระเนตรแล้วเช็ดพระเนตร

สักครู่ จึงยกแผนที่ขึ้นจัด และกางออก ทรงงานต่อไปเสมือนหนึ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น ….

เราร้องไห้เลย ร้องไห้เพราะว่าพระองค์ไม่ต้องมาอย่างนี้ก็ได้ ..

หลังจากนั้นอีก ๓ ปีถัดมา

ผมไปที่นั่นอีกครั้ง มันเป็นอะไรที่ช็อค เพราะว่าจากภูเขาหลายลูกที่เป็นทะเลทรายในวันนั้น วันนี้มันเขียวไปหมด บ้านแกน้อยก็เป็นโครงการหลวงที่ทำรายได้สูงมาก

ต่อมาเมื่อประมาณ ๓ ปีที่แล้ว เนื่องจากผมจบมหาวิทยาลัยเชียงใหม่ ทางคณะสื่อสารมวลชนก็มาขอหนังสือผมเล่มหนึ่ง ชื่อ ‘ย่างพระบาทที่ยาตรา’ เอาไปเป็นคอนเซ็ปในการทำงานถวายฯ ผมก็เลือกรูปหนึ่งที่ชอบมาก ก็คือรูปครั้งนี้ แล้วให้เขาไปออกแบบมาอีกที ก็ทำออกมาเป็นอย่างที่เห็น

เดิมรูปที่ผมถ่ายข้างหลังเป็นภูเขาก่อนทรงงาน แต่รูปที่ทำออกมา ใช้ภาพภูเขาหลังทรงงานเป็นฉากหลังแทน ..

“ มีหลายครั้งที่ผมไปถ่ายภาพพระองค์ท่าน
แล้วเห็นพระองค์ประทับราบอยู่กับพื้น
หัวเข่าเปื้อนทรายเต็มไปหมด
ผมเคยยกกล้องขึ้นถ่ายรูป
เมื่อพระองค์ประทับบนบัลลังก์ในวันฉัตรมงคล
พอเห็นภาพอย่างนี้เมื่อไหร่ผมก็น้ำตาไหล ..

“ คือ ทำไมพระองค์ต้องมาทำอย่างนี
ทรงงานทุกวัน ตี ๓ ตี ๔ พระองค์ก็ยังทรงงาน
พระองค์เสด็จฯ เยี่ยมราษฎรทุกวัน ๑๑ โมงเช้า
กลับมาได้เสวยพระกระยาหารค่ำตอน ๔ ทุ่ม
เป็นเราก็อยู่ไม่ได้ ไม่มีทาง
แต่พระองค์ทรงทำได้
ด้วยความเต็มพระราชหฤทัย ..

“ โครงการของพระองค์ ๔,๐๐๐ กว่าโครงการ
ทรงติดตามความคืบหน้า
ทุกโครงการด้วยพระองค์เอง
แล้วโครงการเหล่านั้นก็ได้เดินทาง
ไปสู่ความสำเร็จทุกโครงการด้วยพระองค์เอง
ทรงคิดได้อย่างไร ทรงทำได้อย่างไร
คนธรรมดาทำไม่ได้ ไม่มีวัน ..

“ ในฐานะช่างภาพ บางครั้งก็สงสัยว่า
พระองค์ท่านทรงถ่ายอะไร
บางทีแอบ แอบเลยล่ะ
แอบไปยืนข้างหลังว่าพระองค์ทรงถ่ายอะไร

คือพระองค์ท่านทรงยกกล้องมาแต่ละครั้ง
ทรงถ่ายของไม่ดีทั้งนั้น ดินแดงแห้งผาก
รากไม้ ต้นไม้ล้ม พระองค์ทรงถ่ายภาพเหล่านี้

แต่อีก ๕ ปี ๑๐ ปี กลับไปดูสิ
ตรงนั้นจะกลายเป็นอ่างเก็บน้ำใหญ่
พระองค์ท่านทรงถ่ายไปต้องคิดไปด้วยแน่ๆ
ว่าจะเอาไปทำอะไร เพราะฉะนั้น

สิ่งที่ได้มาจากรูปของพระองค์ ก็คือ “ชีวิต” ..

#ขอเป็นข้ารองพระบาททุกชาติไป
#ลูกจะเป็นคนดี

thkz content cr: ภาพถ่ายของ คุณนภันต์ เสวิกุล
ช่างภาพ ผู้ที่ได้มีโอกาสติดตามการทรงงาน
และเคยตามเสด็จตั้งแต่ปี 2519 ถัง 2530
ระหว่างทรงงานในพื้นที่ภาคเหนือ

.

ที่มา : เพจ Supani Sundarasardula

.

Copyright © 2019. All rights reserved.
ข้ามไปยังทูลบาร์