นั่งภาวนาแล้วตัวแข็งเหมือนหิน หายใจไม่ออก เหมือนจมน้ำ

นั่งภาวนาแล้วตัวแข็งเหมือนหิน หายใจไม่ออก เหมือนจมน้ำ

นั่งภาวนาไปเรื่อยๆ โดยใช้อานาปานสติ พิจารณาอยู่อย่างนั้น จนรู้สึกว่าตัวเราแข็งเหมือนหิน ลมหายใจค่อยๆ เบาลง เบาจนเหมือนไม่หายใจ สักพักเริ่มหายใจไม่ออก เหมือนคนจมน้ำ จะทำอย่างไรดี และพิจารณาความว่างเป็นอารมณ์อยู่ในขณะนั้นก่อนที่จะจมน้ำ?

ตอบว่า เป็นวิธีที่ผิด คุณไม่ได้เจริญสติแล้ว แต่กลายเป็นสติจมปลัก ผลจึงเกิดเป็นอันตราย

คุณแข็ง คุณหายใจไม่ออก เกิดประโยชน์ตรงไหน ทำอะไรได้บ้าง ณ ตอนนี้เป็นสมาธิมิจฉา

ถ้าจะให้ถูก ตอนนี้คุณจะต้องตื่น คุณจะต้องไม่จมปลัก คุณจะต้องไม่แข็ง จะต้องรู้ว่าอะไรคืออะไร ไม่ใช่ว่าไม่รู้อะไรคืออะไร แล้วจะบอกว่าเจริญสติปัญญา แล้วตรงไหนที่เรียกว่าสติปัญญา มันไม่มีไม่ต่างอะไรกับคนที่ถูกฉีดยาชา

คุณถูกฉีดยาชาแล้วคุณจะทำอะไรได้ ถามตัวเองหน่อยสิ คำนี้ และถามคนที่ชอบนั่งสมาธิทั้งหลาย คุณเปรียบเสมือนถูกฉีดยาชา เคลื่อนไหวอะไรไม่ได้ แล้วคุณจะได้ประโยชน์อะไรจากการนั่งสมาธิ

คุณหลงผิดไปเยอะ คุณฟังมาแล้วแข่งกันทำให้ขลังเท่านั้นเอง

^_^ ..._/_... ^_^
ขอความเคารพ หากผู้รู้มีสิ่งชี้แนะ น้อมรับฟังเสมอ และขอความกรุณาแย้ง ชี้แจง ชี้แนะ แม้แต่ต้องการให้เพิ่มเติมสิ่งใด ก็ขอได้บอกกล่าวมา

อ.พรหมสิทธิ์ ทิพย์ธาดาวงศ์
เอื้อ-เกื้อ-กัน เป็นกัลยาณมิตรทุกขณะจิต